Hellboy is een held. Dat bewijst hij keer op keer.
Hij stuurde ons het verkeerde, loodzware boek Statistiek op van het eerste jaar, maar maakte het ruimschoots goed met het toezenden van de juiste literatuur en software.
Daarnaast slaagde hij er nog in om deze heilige blog te hacken!
ODE AAN HELLBOY!
...hij mist ons en verveelt zich stééndood in Gent...
Geheel terzijde... Het volgen van statistiek op afstand is toch niet zo gemakkelijk als we hadden gehoopt! We kunnen uit de slides niet erg veel opmaken, hebben de verkeerde versie van SPSS en de deadline nadert met rasse schreden. Bovendien werd ons via mail gezegd dat het volgen van statistiek van op afstand een `facultaire gunst´ is (ik, van mijn kant, heb een andere definitie van het woord `gunst´. Waar is de `gunst´ als we alles zelf moeten uitzoeken met alleen het materiaal dat de Gentse studenten krijgen, zonder echter de lessen te kunnen bijwonen?). Ze weten dat het erg moeilijk is voor ons, verzekeren ze ons, maar het is niet mogelijk om meer uitleg te geven dan deze die op de slides staat. Tienwerf hoera voor Universiteit Gent!! Wij hebben alvast een Skypedate geregeld met onze heldinnen in Toulouse Sarah en Anaïs (`de schijf´). Dank ook aan Hellboy die ons van op 2000-of-zo kilometer afstand ook bijstaat. Als laatste gaat onze dank uit naar Jezus, die stierf voor onze zonden.
W
vrijdag 19 oktober 2007
woensdag 17 oktober 2007
"En wat als ik hier nu eens pis?"
Willem reporteert.
Na de semi-ontroerende quatch van de laatste blog-post, tijd voor de harde realiteit.
Verdomme, ik haat honden! Zo, het is er uit. Maar het voelt nog niets beter (voer voor psychologen)... Misschien zou dat wel het geval zijn mocht mijn donsdeken nu reeds gedroogd zijn?
Gisteren kwam ik relatief vroeg thuis van Lisa's feestje. "Driewerf hoera", dacht ik (zij het in andere verwoordingen, maar het kwam daar op neer), "een nachtje uitslapen". Dat was echter buiten die klerehond Tankian gerekend! Enkele uren/minuten/seconden geleden (aan de geur kon ik de tijd niet ondubieus vaststellen) had hij het geniale idee in z'n dwaze kop gekregen om (of all places!!!) in mijn bed te pissen. (Is me echter voorgegaan in dit leed: Sylvia).
Ik heb vervolgens een nachtelijke was gedraaid met m'n donsdeken. Bij nader inzien was dat toch niet zo'n geweldig slim idee, want nu zitten al de veertjes samengetroept en schat ik dat het nog 3 jaar zal duren eer het ding droog is. "Driewerf hoera": Ik heb -tot Tankian een tweede idee krijgt- nog m'n slaapzak ter mijn beschikking!
Mama's en nieuwe papa's die deze blog lezen zijn welkom met tante Kaat tips over het wassen en drogen van donsdekens van Ikea... Laat ons afspreken dat, om mij niet te hard op de feiten te drukken, "ik hou van honden" het codewoord is voor "Willem, je donsdeken is kapot door het te wassen op 30 graden, je zou best een nieuw gaan kopen!".
Advies van de dag: koop geen hond, of zorg dat je deur goed sluit als je weg gaat. Maar zelfs dan nog: koop gewoon geen hond.
Na de semi-ontroerende quatch van de laatste blog-post, tijd voor de harde realiteit.
Verdomme, ik haat honden! Zo, het is er uit. Maar het voelt nog niets beter (voer voor psychologen)... Misschien zou dat wel het geval zijn mocht mijn donsdeken nu reeds gedroogd zijn?
Gisteren kwam ik relatief vroeg thuis van Lisa's feestje. "Driewerf hoera", dacht ik (zij het in andere verwoordingen, maar het kwam daar op neer), "een nachtje uitslapen". Dat was echter buiten die klerehond Tankian gerekend! Enkele uren/minuten/seconden geleden (aan de geur kon ik de tijd niet ondubieus vaststellen) had hij het geniale idee in z'n dwaze kop gekregen om (of all places!!!) in mijn bed te pissen. (Is me echter voorgegaan in dit leed: Sylvia).
Ik heb vervolgens een nachtelijke was gedraaid met m'n donsdeken. Bij nader inzien was dat toch niet zo'n geweldig slim idee, want nu zitten al de veertjes samengetroept en schat ik dat het nog 3 jaar zal duren eer het ding droog is. "Driewerf hoera": Ik heb -tot Tankian een tweede idee krijgt- nog m'n slaapzak ter mijn beschikking!
Mama's en nieuwe papa's die deze blog lezen zijn welkom met tante Kaat tips over het wassen en drogen van donsdekens van Ikea... Laat ons afspreken dat, om mij niet te hard op de feiten te drukken, "ik hou van honden" het codewoord is voor "Willem, je donsdeken is kapot door het te wassen op 30 graden, je zou best een nieuw gaan kopen!".
Advies van de dag: koop geen hond, of zorg dat je deur goed sluit als je weg gaat. Maar zelfs dan nog: koop gewoon geen hond.
dinsdag 16 oktober 2007
Bezinning
Vandaag zat ik in de bus naast Joanna. Plotseling zei ze: ‘Vrienden zijn het belangrijkste.’ De bus reed even trager. Ik zag uit mijn linkeroog één enkele traan naar beneden rollen, om op te drogen aan mijn mondhoek. Ik keek of zij keek. We lachten.
Was deze ene minuut ‘Erasmus’? Was die fractie de bedoeling van heel dit gedoe?
Ik zou graag iedereen die hier iets over kwijt wilt, naar de comments doorverwijzen. Het zou leuk zijn, moesten bezoekers op deze blog mooie herinneringen, rake observaties, en heldere veralgemeningen kunnen lezen bij de commentaren van deze post.
Dank je, hou jullie goed,
Jasper
zondag 14 oktober 2007
Vergissing
´´Hola guapa, te quiero! Cuanto cuesta?´´ riep de jongeman terwijl hij mijn richting uitkwam. Blijkbaar was het geen goed idee om tegen een muur geleund, met één been opgetrokken, te staan wachten in Jaspers straat. Ik had die dag nochtans mijn lakleren lieslaarzen thuisgelaten en was eerder zuinig geweest met make-up. Mijn outfit bestond daarentegen uit een gewone lange blauwe broek en een blauw t-shirtje. In de plaats van een bh droeg ik mijn bikini-bovenstuk, dus van een voliminieus stel borsten was ook al geen sprake…
Werkpunt: In de toekomst meer aandacht besteden aan je houding, Joanna. Méér serieuze student en minder straatmadelief.
vrijdag 12 oktober 2007
Gênante klassikale momenten en "Knallen, man!"
Ik ben een man van m'n woord en bij deze vervul ik mijn gisteren zelf-opgelegde verplichting door nog wat bullshit op deze blog te werpen. Tijd heb ik vandaag ten overvloede op deze Spaansche feestdag. Haal die vlaggen maar boven en blijf vooral lezen.
Over de lessen
Zoals gezegd vallen de lessen beter mee dan wat ik in een ver verleden verwachtte. De docent van Sociología de la Desviación is een knaller. Hij kwam een half uurtje te laat naar de klas, naar mijn inschatting semi-dronken, en begon het uur vol te lullen. Ik heb er werkelijk geen bal van verstaan, maar hij zei dat dat geen probleem was. "Schrijf op je examen dat je Erasmus bent en breng je samenvatting mee en zit er vooral niet mee in" - Gejuich op de niet-Spaanse banken! We gaan gewoon wat films bekijken en moeten 3 Spaanse boeken of teksten lezen. Wat zei ik ook al weer over "gratis" en "diploma's" hier? Nu goed, die gast leutert dus keihard door, somt duizend films op die geen kat ooit gezien heeft, en maakt enkele mopjes over vreemdelingen/erasmusstudenten. Soit - zet er een Chinees en ik zou er evenveel van begrepen hebben.
Gisteren was er een "anarchistisch" feestje op onze faculteitsparking. Het contrast tussen de faculteiten kan echt niet groter! Je hebt de economiefaculteit naast de onze, die is poepchique, net zoals de economiestudenten. De verbodsborden worden er met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid opgevolgd (je mag er niet kaarten in het studentenrestaurant)! Psychologie schijnt het zelfde te zijn. Dan heb je ons gebouw, dat geen uitleg meer behoeft. Er werden DIY (ofte "Do it Yourself") optredens georganiseerd (het '77 punkethos leeft hier nog), het bier vloeide rijkelijk, alsook de marihuana. Tussen de lessen gaan mommy's little anarchists buiten gaan drinken en gaan feesten (als ze de lessen al volgen), daarna zitten ze halfzat in de les. (Aan mijn moeder en vader die nu mogelijks wat ongerust worden en twijfelen aan de kracht van mijn karakter: het was moeilijk maar ik heb geen geestesverruimende middelen (zoals daar zijn: alcohol en andere drugs) geconsumeerd tussen de lessen - zo zie je dat ik hier nog niet voor de 100% ben geïntegreerd!). Tussen haakjes, het was hier gisteren nog steeds bloedheet in de zon en uit de wind!
Hoogtijd om een observatie die de definitie van "ironie" zou kunnen uitleggen uit de doeken te doen. In het studentenrestaurant worden de verbodsborden met "niet roken" genegeerd zoals welzijn voor de armen in de VS. Iedereen denkt van zichzelf dat hij of zij een rasechte anarchist is. "Dood aan de staat" en "Ni dieu, ni maître"! Gelijkheid! ...Maar mommy's little anarchists laten wel mooi hun plateaus afruimen door de werknemers van het restaurant... (en ze verkopen hun "smash capitalism" pins voor 2 euro 't stuk!).
Cambio Social was ook weer "nen knaller"...... Die gast is compleet gek. Hij denkt dat we Duitsers zijn en kijkt altijd naar ons als hij een Duitser bespreekt alsof we die moeten kennen. Toen hij me vroeg "hoe zeg je dat in 't Duits?" en ik zei dat ik het niet wist omdat ik geen Duitser was, had hij het eindelijk door. Hij maakte een mopje dat ik niet verstond en toen zei een ander dat ik er gewoon Duits uitzag. Mijn dag geslaagd! En het werd allemaal nog geslaagder toen ik een artikel voor de klas mocht voorlezen, bij wijze van mopje. Sukkelen, man! Sukkelen! Maar al bij al viel het wel mee en kreeg ik felicitaties van het vrouwtje voor me. Mijn dag nog geslaagder! De prof is een beest! En op de koop toe is het vak zeer interessant. Veel leeswerk, dat wel. Gisteren deed ik een 2tal uur over een 3tal pagina's van een klassieke socioloog. Zelfs in het Engels is dat al moeilijk te lezen... Nu - meestal heeft de prof elke les 1 hoofdpunt die hij 100x herhaalt, zij het een ietsiepietsie anders elke keer.
Psicosociología de los grupos is ook relatief interessant. Het gaat over groepsdynamieken, groepstherapie etc. Zoals gezegd bestaat het vak uit practica's. Het enige probleem is dat ik met een dilemma zit: ik zal ofwel Sociología de la Cultura kiezen, ofwel dit vak. Cultura is met voorsprong het interessantste vak tot nu toe, maar het is (veel) meer werk en moeilijker. Aan de andere kant volg ik dat samen met een Spanjaard die ook ooit Erasmusstudent was. Hij zei dat ik z'n nota's kon kopiëren en hulp kon vragen wanneer dat nodig was. Ik wacht nog af hoe de practica's zullen verlopen, dan hak ik knopen door!
Gisteravond was het ook knallen op het dakterras van Herlinde. Ze organiseerde een feestje. Langer dan een uur duurde het echter niet, want de onderbuur van het terras kwam zagen dat het gedaan moest zijn. In een sneltempo dronken we wat resteerde van drank op, en leidden onze benen ons naar de Chill-Out (de tot nu toe leukste en goedkoopste (zij het volledig los van Belgische standaarden) bar/club). Gezien het vandaag Spaanse feestdag is, was er mega veel volk op de been gisteren. Momenteel zijn mijn vriendinnen van hier op m'n kot nog steeds aan het (na)feesten in de living. Ik zie hier nooit tweemaal dezelfde vrienden (met uitzondering van een paar). Ze kennen echt iedereen. Er is hier nog geen enkele gast binnengekomen zonder tattoo's of piercings en nog geen enkele gast of chica die hier ooit was, was antipathiek. De gast met minstens 10 piercings in z'n gezicht van daarnet zei dat ik hier de zotste momenten van m'n leven zal beleven en de zotste dingen zal zien. Ik ga alweer akkoord. Ze waren ook allemaal in de wolken als ik hen vertelde wat mijn hometown is. Iedereen hier houdt van Brugge.
De relatie met m'n roommates verbetert ook elke dag. Ik ben hun kleinere broer, el hombre de la casa ofte heer des huizes en ze komen me af en toe gewoon eens een knuffel geven (jaloers, Lies en Fien?). Sylvia zegt tegen iedereen dat ik voordat ik hier toekwam maar 2 weken Spaanse les gevolgd heb en dat dat toch wel ongelofelijk is. Ik help Elisa met het schilderen van haar kamer en lieg dat alles piekfijn in orde zal komen (haar behangpapier komt er af, en de muur is in vlekken geschilderd). Leugentjes om bestwil, want anders loopt ze ongelukkig. Het fijne is echter dat ze me gelooft als ik zeg dat het goed gedaan is! Het is uiteraard niet zo erg, maar het perfectionistische oog zou nooit met zoiets tevreden zijn.
Zo, tot hiertoe het relaas van de laatste week. U ziet, het leven gaat gewoon z'n gangetje. De sleur zit er echter nog niet in en als die dreigt te komen, zal ik me met alle kracht verzetten. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik hier 6 maanden mag vertoeven! In het lijstje "ik-mis-toch-al-een-beetje-de-volgende-zaken-hoewel-ik-het-hier-naar-mijn-zin-heb" zitten:
-Duvel en ander Belgisch bier
-KSA en gekke activiteiten zoals Boudewijnpark, bibliotheekspel en alles, verdomme!
-Mijn vrienden en vriendinnen thuis
-DE BAUHAUS!
-Goedkopere drank
-De luxe van een mammie/pappie die je was doet en kookt
-De grote pita met cocktailsaus van den Turk op den 'oek.
-De vrijdagavond-repetities
ps. Dries Vondamn: The Editors zullen hier de boel ook platspelen ergens in november. Ik zou wel eens durven gaan, man! Speciaal voor u.
Dat het ulder goed mag vergaan!
W
Over de lessen
Zoals gezegd vallen de lessen beter mee dan wat ik in een ver verleden verwachtte. De docent van Sociología de la Desviación is een knaller. Hij kwam een half uurtje te laat naar de klas, naar mijn inschatting semi-dronken, en begon het uur vol te lullen. Ik heb er werkelijk geen bal van verstaan, maar hij zei dat dat geen probleem was. "Schrijf op je examen dat je Erasmus bent en breng je samenvatting mee en zit er vooral niet mee in" - Gejuich op de niet-Spaanse banken! We gaan gewoon wat films bekijken en moeten 3 Spaanse boeken of teksten lezen. Wat zei ik ook al weer over "gratis" en "diploma's" hier? Nu goed, die gast leutert dus keihard door, somt duizend films op die geen kat ooit gezien heeft, en maakt enkele mopjes over vreemdelingen/erasmusstudenten. Soit - zet er een Chinees en ik zou er evenveel van begrepen hebben.
Gisteren was er een "anarchistisch" feestje op onze faculteitsparking. Het contrast tussen de faculteiten kan echt niet groter! Je hebt de economiefaculteit naast de onze, die is poepchique, net zoals de economiestudenten. De verbodsborden worden er met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid opgevolgd (je mag er niet kaarten in het studentenrestaurant)! Psychologie schijnt het zelfde te zijn. Dan heb je ons gebouw, dat geen uitleg meer behoeft. Er werden DIY (ofte "Do it Yourself") optredens georganiseerd (het '77 punkethos leeft hier nog), het bier vloeide rijkelijk, alsook de marihuana. Tussen de lessen gaan mommy's little anarchists buiten gaan drinken en gaan feesten (als ze de lessen al volgen), daarna zitten ze halfzat in de les. (Aan mijn moeder en vader die nu mogelijks wat ongerust worden en twijfelen aan de kracht van mijn karakter: het was moeilijk maar ik heb geen geestesverruimende middelen (zoals daar zijn: alcohol en andere drugs) geconsumeerd tussen de lessen - zo zie je dat ik hier nog niet voor de 100% ben geïntegreerd!). Tussen haakjes, het was hier gisteren nog steeds bloedheet in de zon en uit de wind!
Hoogtijd om een observatie die de definitie van "ironie" zou kunnen uitleggen uit de doeken te doen. In het studentenrestaurant worden de verbodsborden met "niet roken" genegeerd zoals welzijn voor de armen in de VS. Iedereen denkt van zichzelf dat hij of zij een rasechte anarchist is. "Dood aan de staat" en "Ni dieu, ni maître"! Gelijkheid! ...Maar mommy's little anarchists laten wel mooi hun plateaus afruimen door de werknemers van het restaurant... (en ze verkopen hun "smash capitalism" pins voor 2 euro 't stuk!).
Cambio Social was ook weer "nen knaller"...... Die gast is compleet gek. Hij denkt dat we Duitsers zijn en kijkt altijd naar ons als hij een Duitser bespreekt alsof we die moeten kennen. Toen hij me vroeg "hoe zeg je dat in 't Duits?" en ik zei dat ik het niet wist omdat ik geen Duitser was, had hij het eindelijk door. Hij maakte een mopje dat ik niet verstond en toen zei een ander dat ik er gewoon Duits uitzag. Mijn dag geslaagd! En het werd allemaal nog geslaagder toen ik een artikel voor de klas mocht voorlezen, bij wijze van mopje. Sukkelen, man! Sukkelen! Maar al bij al viel het wel mee en kreeg ik felicitaties van het vrouwtje voor me. Mijn dag nog geslaagder! De prof is een beest! En op de koop toe is het vak zeer interessant. Veel leeswerk, dat wel. Gisteren deed ik een 2tal uur over een 3tal pagina's van een klassieke socioloog. Zelfs in het Engels is dat al moeilijk te lezen... Nu - meestal heeft de prof elke les 1 hoofdpunt die hij 100x herhaalt, zij het een ietsiepietsie anders elke keer.
Psicosociología de los grupos is ook relatief interessant. Het gaat over groepsdynamieken, groepstherapie etc. Zoals gezegd bestaat het vak uit practica's. Het enige probleem is dat ik met een dilemma zit: ik zal ofwel Sociología de la Cultura kiezen, ofwel dit vak. Cultura is met voorsprong het interessantste vak tot nu toe, maar het is (veel) meer werk en moeilijker. Aan de andere kant volg ik dat samen met een Spanjaard die ook ooit Erasmusstudent was. Hij zei dat ik z'n nota's kon kopiëren en hulp kon vragen wanneer dat nodig was. Ik wacht nog af hoe de practica's zullen verlopen, dan hak ik knopen door!
Gisteravond was het ook knallen op het dakterras van Herlinde. Ze organiseerde een feestje. Langer dan een uur duurde het echter niet, want de onderbuur van het terras kwam zagen dat het gedaan moest zijn. In een sneltempo dronken we wat resteerde van drank op, en leidden onze benen ons naar de Chill-Out (de tot nu toe leukste en goedkoopste (zij het volledig los van Belgische standaarden) bar/club). Gezien het vandaag Spaanse feestdag is, was er mega veel volk op de been gisteren. Momenteel zijn mijn vriendinnen van hier op m'n kot nog steeds aan het (na)feesten in de living. Ik zie hier nooit tweemaal dezelfde vrienden (met uitzondering van een paar). Ze kennen echt iedereen. Er is hier nog geen enkele gast binnengekomen zonder tattoo's of piercings en nog geen enkele gast of chica die hier ooit was, was antipathiek. De gast met minstens 10 piercings in z'n gezicht van daarnet zei dat ik hier de zotste momenten van m'n leven zal beleven en de zotste dingen zal zien. Ik ga alweer akkoord. Ze waren ook allemaal in de wolken als ik hen vertelde wat mijn hometown is. Iedereen hier houdt van Brugge.
De relatie met m'n roommates verbetert ook elke dag. Ik ben hun kleinere broer, el hombre de la casa ofte heer des huizes en ze komen me af en toe gewoon eens een knuffel geven (jaloers, Lies en Fien?). Sylvia zegt tegen iedereen dat ik voordat ik hier toekwam maar 2 weken Spaanse les gevolgd heb en dat dat toch wel ongelofelijk is. Ik help Elisa met het schilderen van haar kamer en lieg dat alles piekfijn in orde zal komen (haar behangpapier komt er af, en de muur is in vlekken geschilderd). Leugentjes om bestwil, want anders loopt ze ongelukkig. Het fijne is echter dat ze me gelooft als ik zeg dat het goed gedaan is! Het is uiteraard niet zo erg, maar het perfectionistische oog zou nooit met zoiets tevreden zijn.
Zo, tot hiertoe het relaas van de laatste week. U ziet, het leven gaat gewoon z'n gangetje. De sleur zit er echter nog niet in en als die dreigt te komen, zal ik me met alle kracht verzetten. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik hier 6 maanden mag vertoeven! In het lijstje "ik-mis-toch-al-een-beetje-de-volgende-zaken-hoewel-ik-het-hier-naar-mijn-zin-heb" zitten:
-Duvel en ander Belgisch bier
-KSA en gekke activiteiten zoals Boudewijnpark, bibliotheekspel en alles, verdomme!
-Mijn vrienden en vriendinnen thuis
-DE BAUHAUS!
-Goedkopere drank
-De luxe van een mammie/pappie die je was doet en kookt
-De grote pita met cocktailsaus van den Turk op den 'oek.
-De vrijdagavond-repetities
ps. Dries Vondamn: The Editors zullen hier de boel ook platspelen ergens in november. Ik zou wel eens durven gaan, man! Speciaal voor u.
Dat het ulder goed mag vergaan!
W
donderdag 4 oktober 2007
Foto's + X-rated content!
Tepel #1.
Regular night for partyslut J and pussymagnet W
Regular night for partyslut J and pussymagnet W
Koken @ Willems
Muftes-a-go-go!
Team Mufte: ready for some luv!
cos(x)=[sin(a).tan(phi)]²/[(...)] (je zou het toch niet snappen!)
(cfr. http://www.youtube.com/watch?v=pXhfYS9Pdps)
"Steekt een keer uw vinger in mijn nol?"
Toerisme
Helldog & Joe
Culture watchers (Reina Sofia)
Bezoek Eyra aan Joanna
Bezoek Noortje aan Joanna (en zuipen dat die doet!)
Gratis drank in O'Connels!
Arty Farty
Hasta la proxima!
(ps. Antwerps meisje: als u dit leest, neem dan ASTUBLIEFT contact op met ons. De nummers kan u vinden op de muftes of hier: (+34)665972907 ("Pedro") en (+34)665972881 ("Javier"))
(ps. Antwerps meisje: als u dit leest, neem dan ASTUBLIEFT contact op met ons. De nummers kan u vinden op de muftes of hier: (+34)665972907 ("Pedro") en (+34)665972881 ("Javier"))
Kritiek en aanvullingen
Amigos! Alweer een elektronisch bericht op de meest gelezen blog van Madrid!
Ik zou graag beginnen met een kleine correctie op de vorige post. Dat Joanna haar pannenkoeken op dweilen leken, en dat Willem zijn pannenkoeken schoonheden waren, zijn waarheden. Maar, dat de Jas niet vermeld wordt bij de kookdaad, is een schandelijke misleiding! De eerste deftige pannenkoek kwam immers, en ik vergis me niet, van hem!
Vandaag was het druk, druk, druk. Donderdag is de zwaarste uniefdag. De lessen waren relatief onbegrijpelijk, ook al doen de proffen en de studenten hun best. We zullen nogal veel groepswerken en experimenten moeten doen. Den dezen heeft vandaag bovendien ook een solopresentatie ‘vrijwillig’ aanvaard. Het is nogal moeilijk om een verzoek te weigeren van een prof die naast je komt zitten. Het zal hem spijten. Vanaf nu kijk ik opzettelijk veel naar de puist tussen zijn ogen.
’s Middags zijn we even naar een festival geweest. De muziek was ‘de la mierda’, maar het voedsel was gratis. Bovendien deelden ze ook balpennen uit. For free! Voor meer zotte verhalen als deze, mail joanna.
Ik merk dat er op deze blog nog geen aparte alinea gewijd is aan mijn kot. Dit in tegenstelling tot de koten van Joanna en Willem, die natuurlijk wel al aandacht hebben gekregen. Bij deze zal ik deze (ik probeer me te controleren in mijn woordgebruik, Willem!) menselijke vergissing rechtzetten.
Mijn kot is ongelooflijk! Stel je voor. De refterstijl van de lagere school wordt consequent doorgetrokken naar de hele verdieping waarop je woont! Je hebt geen living, maar wel een sofa in de gang! In de keuken passen maximum, als ze niet al te veel bewegen! Neen, den dezen hoor je niet klagen. Gelukkig maken mijn kotgenoten en mijn ruime kamer alles goed.
Ik leef met 3 Italianen en 1 Française. Valentina, reuzin uit Milaan, is de mama van het huishouden. Gelieve ’s ochtends niet te veel met haar te praten. Gelieve ’s avonds niet te weinig met haar te praten. Haar favoriete bezigheid is uitgaan. Ze kan redelijk wat verzetten. Dit probeert ze ook elke keer te bewijzen. Daarnaast houdt ze zich ook bezig met plotse omhelzingen.
Flavio, psychologiestudent uit Napels, houdt van koken en roken. Dagelijks wordt hier dan ook, op de tonen van Oasis of The Beatles (zijn lievelingsgroepen), pasta gevreten. Ooit woog hij 93 kilo, nu slechts 60. Vergis je niet in zijn nonchalante look! Het kiezen van kleren en het goedleggen van zijn haar duurt minstens een half uur. Hij is jaloers op mijn schoenen. Conversaties met de Flav worden om de minuut onderbroken door Italiaanse scheldwoorden en vertaalvragen aan Valentina. Kort samengevat: fascinerende jongen!
Julie, een schelle Parisienne, wordt gekenmerkt door een specifieke lach. Ze lacht niet alleen twee maal zo lang, maar ook twee maal zo luid. Bij eigen grappen probeert ze ook haar succes te voeden. Dit door een combinatie van een sympathieke knik en een knipoog naar degene die haar leuk vindt. Ze is niet op haar mondje gevallen, en heeft over alles een eigen idee. Wil je een feestje laten slagen, nodig dan deze cafébazin uit.
Numero 4, Irene, eentje van Turijn, is nieuw in het kot. In tegenstelling tot wat ik haar vertel, is mijn eerste indruk oké. Meer info volgt.
U merkt het, mijn ‘companeros de piso’ zijn mensen naar mijn hart.
Amigos, ik moet jullie laten. Willem en Joannibus wachten op mij. Munitie voor een muftegevecht moet voorbereid worden.
Ik groet jullie, dank jullie voor jullie tijd en trouw, en beloof algauw weer het onrecht op deze blog ongedaan te maken met een kritische post.
Jasper
Eerste les
Dag België,
Vandaag om 18u30 naar onze allereerste les geweest, zijnde “Cambio Social”. We zaten met slechts 15 studenten in een klas en wij waren de enige erasmussers. De professor (een kleine, behaarde Spanjaard) was vrij goed te verstaan. De man heeft een paar grapjes over ons gemaakt. Allé, dat vermoed ik toch. Er waren immers momenten dat hij iets zei terwijl hij naar ons wees en de rest van de klas moest lachen. Vrij goed te verstaan, maar blijkbaar niet altijd.
Met het Engels van de gemiddelde Spaanse student is het trouwens nog slechter gesteld dan met ons Spaans. Toen de prof zei dat er dit semester ook drie Engelse teksten moeten worden gelezen, begon iedereen meteen te panikeren. Binnenkort werken we in groep rond die teksten en blijkbaar zijn erasmusstudenten dan gegeerde objecten (aangezien wij als enige Engels spreken). De prof zei dat we de anderen konden laten opbieden om ons in hun team te krijgen.
Over de faculteit van “ciencias politicas” en “sociología”:
In het gebouw zit iedereen te roken en te smoren, ook al hangen er overal grote verbodsborden, en op elk stukje muur staat in graffiti een communistische of anarchistische slogan gespoten. Én iedereen heeft er een piercing, zelfs de madam van het erasmuskantoor. Om er te geraken moeten we vanaf metrostation Moncloa 20 minuten de bus nemen naar “Somosaguas”, één of ander gehucht in de middle of nowhere. Ook psychologie en economie zitten daar. De andere universitaire opleidingen zijn gevestigd in “Ciudad Universitaria”, niet ver van centrum-madrid. Een beetje eenzaam dus.
Buiten die ene les heb ik vandaag niet veel uitgefoeterd. Redelijk laat opgestaan, kamer opgeruimd (foto’s volgen) en naar de winkel gegaan. Twee straten verder is het supermarktje “Supersol”, waar ik altijd mijn boodschappen doe. Daarna pannenkoeken gebakken op mijn kot met Willem en de Jas. Ben mijn pannenkoekbakkunsten precies kwijt. Die van Willem lukten steeds supergoed, de mijnen waren van die zielige flappen. Zal aan de pan gelegen hebben…
Daarna hebben de jongens zich voornamelijk bezig gehouden met het “schieten van muftes” (Gentse benaming voor het schieten van stukjes papier met rekkertje) naar mijn Antwerpse onderbuurvrouw. Vanuit mijn raam (dat uitkijkt op een atrium, een koertje zeg maar) kan ik zo bij haar binnenkijken. Deze namiddag was ze niet thuis en Jasper en Willem hebben zeker een uur geprobeerd briefjes met hun telefoonnummers door haar open venster te schieten. ’t Is nogal een schone... Bij de 25ste poging is het dan toch eindelijk gelukt. Blij dat ze waren. Ik vraag mij af hoe ze zullen reageren als het meisje ook écht belt. Afwachten maar...
Kussen en liefde.
Joanna
Vandaag om 18u30 naar onze allereerste les geweest, zijnde “Cambio Social”. We zaten met slechts 15 studenten in een klas en wij waren de enige erasmussers. De professor (een kleine, behaarde Spanjaard) was vrij goed te verstaan. De man heeft een paar grapjes over ons gemaakt. Allé, dat vermoed ik toch. Er waren immers momenten dat hij iets zei terwijl hij naar ons wees en de rest van de klas moest lachen. Vrij goed te verstaan, maar blijkbaar niet altijd.
Met het Engels van de gemiddelde Spaanse student is het trouwens nog slechter gesteld dan met ons Spaans. Toen de prof zei dat er dit semester ook drie Engelse teksten moeten worden gelezen, begon iedereen meteen te panikeren. Binnenkort werken we in groep rond die teksten en blijkbaar zijn erasmusstudenten dan gegeerde objecten (aangezien wij als enige Engels spreken). De prof zei dat we de anderen konden laten opbieden om ons in hun team te krijgen.
Over de faculteit van “ciencias politicas” en “sociología”:
In het gebouw zit iedereen te roken en te smoren, ook al hangen er overal grote verbodsborden, en op elk stukje muur staat in graffiti een communistische of anarchistische slogan gespoten. Én iedereen heeft er een piercing, zelfs de madam van het erasmuskantoor. Om er te geraken moeten we vanaf metrostation Moncloa 20 minuten de bus nemen naar “Somosaguas”, één of ander gehucht in de middle of nowhere. Ook psychologie en economie zitten daar. De andere universitaire opleidingen zijn gevestigd in “Ciudad Universitaria”, niet ver van centrum-madrid. Een beetje eenzaam dus.
Buiten die ene les heb ik vandaag niet veel uitgefoeterd. Redelijk laat opgestaan, kamer opgeruimd (foto’s volgen) en naar de winkel gegaan. Twee straten verder is het supermarktje “Supersol”, waar ik altijd mijn boodschappen doe. Daarna pannenkoeken gebakken op mijn kot met Willem en de Jas. Ben mijn pannenkoekbakkunsten precies kwijt. Die van Willem lukten steeds supergoed, de mijnen waren van die zielige flappen. Zal aan de pan gelegen hebben…
Daarna hebben de jongens zich voornamelijk bezig gehouden met het “schieten van muftes” (Gentse benaming voor het schieten van stukjes papier met rekkertje) naar mijn Antwerpse onderbuurvrouw. Vanuit mijn raam (dat uitkijkt op een atrium, een koertje zeg maar) kan ik zo bij haar binnenkijken. Deze namiddag was ze niet thuis en Jasper en Willem hebben zeker een uur geprobeerd briefjes met hun telefoonnummers door haar open venster te schieten. ’t Is nogal een schone... Bij de 25ste poging is het dan toch eindelijk gelukt. Blij dat ze waren. Ik vraag mij af hoe ze zullen reageren als het meisje ook écht belt. Afwachten maar...
Kussen en liefde.
Joanna
Abonneren op:
Posts (Atom)