Joanna entertaint Erasmuskinderen met haar zuivere stem.
Joanna verliest zichzelf: worst.
Joanna verliest zichzelf: karaoke.
Gang van onze faculteit.
Deel fotoshoot Irene.
zondag 23 december 2007
vrijdag 30 november 2007
Omdat er hier ook nog gestudeerd wordt...
...vermelden we hier dat we gisteren alle drie een goed examen aflegden.
Ecologie: 1 prof, een gigamelanoom tussen zijn ogen (onze engelbewaarder), een bureau, een pc met wallpaper van een ons onbekende socioloog met bril, 3 studenten met zweetpollen en okselvijvers, veel vragen, half uurtje, "Kun jij dat nog wat verder aanvullen?", Columbiaans accent, ons gestotter en werkwoordsfouten...
...maar goede punten.
Ze smijten er mee!
w
Ecologie: 1 prof, een gigamelanoom tussen zijn ogen (onze engelbewaarder), een bureau, een pc met wallpaper van een ons onbekende socioloog met bril, 3 studenten met zweetpollen en okselvijvers, veel vragen, half uurtje, "Kun jij dat nog wat verder aanvullen?", Columbiaans accent, ons gestotter en werkwoordsfouten...
...maar goede punten.
Ze smijten er mee!
w
dinsdag 27 november 2007
Gentenaars abroad: THE SCHIJF IN MADRID!
Sinterklaas komt hier niet, maar dat werd dit weekend goedgemaakt met de komst van De Schijf (alias: Cee, Cie, de Sieschijf, Annelies, Schijfje, De Grot, maar haar ouders benoemden haar in der tijd gewoon "Anaïs"). Schijf had 15 Toulouse-Erasmusstudenten weten te overtuigen om Madrid voor een weekend onveilig te maken.
We ontmoetten waar ik in der tijd mijn pappie en mammie ontmoette, op Puerta del Sol. De reunie voelde goed. We vertelden over de nazi-moord in de metro hier, zij vertelde over haar bijna-dood-ervaring door een steen welgemikt op de ruit van haar bus in de banlieus van Toulouse. Ik had verwacht dat het langer ging duren vooraleer ze ging toegeven dat Madrid in de meeste aspecten gewoonweg Toulouse haar ass kickt. Ik quote: "O yeah maat! Waarom zittekik in Toulouse, maat?!". Spijt maakt echter haar rekeningen niet, natuurlijk. We placeerden een danspasje in het ongewoon saaie maar buitengewoon hippe "Joy", waar volgens sommige stemmen ook de Real Madrid voetballers hun moves op de vloer loslaten. De Toulousenaars waren echter in de wolken en konden hun ogen moeilijk geloven. Zij hadden de nacht van hun Erasmus, want ze konden langer dan 2u 's nachts uitgaan. Ik ben blij voor hen, maar ik vond er echt niets aan. Mijn mening werd gedeeld door Jasper Fancyboy en Sieschijf.
We namen de eerste metro terug des ochtends en sliepen lang uit. Daarna toonde ik Anaïs alle hoeken van de... euh.. Madrid en we namen een Frappucino in Starbucks (niet aanwezig in Toulouse). Des avonds spraken we met fellow-Madrileense Erasmusers en Toulousenaars af in El Tigre voor een tapasje of twee. Daarna besloten we rustig wat te praten in La Pacca, een bar die er uit ziet als de gemiddelde bomma's living... Geniaal, en goedkoop naar de standaarden waartegen wij ons verzetten. Volgende dag was een gewone lesdag voor ons, dus de Sie ging shoppen in de H&M (...Toulouse... heeft namelijk... geen H&M). Ik zei die avond dat ik haar nieuwe garderobe mooi vond, maar had m'n vinger gekruist achter m'n rug. We kookten een spaghetti'tje at my place voor Flavios vrienden en nog een paar andere van hier. Versteld was ik toen de Italianen zelfs met 2 hun bord niet leeg kregen... Culinair te verwend of gewoon geen honger? Niemand zal het weten, want ze spraken geen Engels en geen Spaans. Frans ook niet, en Nederlands of Russisch nog minder.
Vandaag bezocht ik, zoals ik deed met Jozefien en Veerle, de piercing shop. De Schijf liet haar indertijd zelfgeschoten piercing terug doorstekken en Miss "welke kant moet ik nemen?" Canada liet haar neusvleugel doorboren door de piercer Milton waar Veerle en Jozefien instant op verliefd werden.
We maken even voor de schwung in het verhaal een flashback...
Nog voor de komst van de Schijf gingen we naar de vijfjarige verjaardag van een kunstcollectief uit Madrid. De lokatie was excellent: we moesten onder een rolluik kruipen om 's avonds binnen te geraken. Binnen had je een minimalistisch ingerichte zaal (eigenlijk had het meer weg van een garage) maar het bier ging er aan een euro voor een halve liter en verdomme - dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt! Ander pluspunt was de openheid van de mensen daar, hoewel er ook een paar midlife-crisis exemplaren tussen stonden die zich ongetwijfeld ook aangetrokken voelen tot esoterie, tarot en andere bullshit "spirituele" varianten. De performance van 2 "kunstenaars" was echt zielig. "Moderne kunst", dus je moet het goed vinden, maar ik verkies er toch niet in mee te gaan. Wat ze deden kon iedereen en ik zag er het "idee" niet achter. Ze schreeuwden van "Bla! Bla! Bla!" en beweerden dat zij het publiek waren. Een staaltje geniaal postmodernisme? Alleszins kunnen ze zich troosten met het zelfbedrog dat ze hun tijd gewoon te ver vooruit zijn. Anyway... Na de performance was er nog een concertje. Julie en Irene van Jaspers kot hadden het als hun doel gemaakt vet te sharken met respectievelijk de drummer en de zanger van een elektrorock bandje die er speelde. Status: failed. Maar Julie meldde ons dat het de beste avond was tot nu toe in M-stad. Dat was wat overdreven maar gezien de situatie vergeef ik het haar. Jasper, Flavio, zijn 2 Italiaanse luie maten en uw nederige verslaggever begaven ons terug naar hun kot en kookten ons wat alvorens terug uit te zetten om de Schijf voor het eerst te zien. De rest is half-vergeten geschiedenis.
Deze dagen vul ik met studeren in de bibliotheek daar ons eerste examen donderdag zal plaatsvinden. Ik leer de Spaanse nota's van "Hellboy-lookalike" en "De Barones", die gaven ons deze grote gunst. We zien wel hoe het afloopt!
Uw nederige verslaggever Guillermo heeft telkens pijn als hij zich herinnert dat hij het hier al in februari moet aftrappen!
Ik groet u in alle oprechtheid!
Double U.
We ontmoetten waar ik in der tijd mijn pappie en mammie ontmoette, op Puerta del Sol. De reunie voelde goed. We vertelden over de nazi-moord in de metro hier, zij vertelde over haar bijna-dood-ervaring door een steen welgemikt op de ruit van haar bus in de banlieus van Toulouse. Ik had verwacht dat het langer ging duren vooraleer ze ging toegeven dat Madrid in de meeste aspecten gewoonweg Toulouse haar ass kickt. Ik quote: "O yeah maat! Waarom zittekik in Toulouse, maat?!". Spijt maakt echter haar rekeningen niet, natuurlijk. We placeerden een danspasje in het ongewoon saaie maar buitengewoon hippe "Joy", waar volgens sommige stemmen ook de Real Madrid voetballers hun moves op de vloer loslaten. De Toulousenaars waren echter in de wolken en konden hun ogen moeilijk geloven. Zij hadden de nacht van hun Erasmus, want ze konden langer dan 2u 's nachts uitgaan. Ik ben blij voor hen, maar ik vond er echt niets aan. Mijn mening werd gedeeld door Jasper Fancyboy en Sieschijf.
We namen de eerste metro terug des ochtends en sliepen lang uit. Daarna toonde ik Anaïs alle hoeken van de... euh.. Madrid en we namen een Frappucino in Starbucks (niet aanwezig in Toulouse). Des avonds spraken we met fellow-Madrileense Erasmusers en Toulousenaars af in El Tigre voor een tapasje of twee. Daarna besloten we rustig wat te praten in La Pacca, een bar die er uit ziet als de gemiddelde bomma's living... Geniaal, en goedkoop naar de standaarden waartegen wij ons verzetten. Volgende dag was een gewone lesdag voor ons, dus de Sie ging shoppen in de H&M (...Toulouse... heeft namelijk... geen H&M). Ik zei die avond dat ik haar nieuwe garderobe mooi vond, maar had m'n vinger gekruist achter m'n rug. We kookten een spaghetti'tje at my place voor Flavios vrienden en nog een paar andere van hier. Versteld was ik toen de Italianen zelfs met 2 hun bord niet leeg kregen... Culinair te verwend of gewoon geen honger? Niemand zal het weten, want ze spraken geen Engels en geen Spaans. Frans ook niet, en Nederlands of Russisch nog minder.
Vandaag bezocht ik, zoals ik deed met Jozefien en Veerle, de piercing shop. De Schijf liet haar indertijd zelfgeschoten piercing terug doorstekken en Miss "welke kant moet ik nemen?" Canada liet haar neusvleugel doorboren door de piercer Milton waar Veerle en Jozefien instant op verliefd werden.
We maken even voor de schwung in het verhaal een flashback...
Nog voor de komst van de Schijf gingen we naar de vijfjarige verjaardag van een kunstcollectief uit Madrid. De lokatie was excellent: we moesten onder een rolluik kruipen om 's avonds binnen te geraken. Binnen had je een minimalistisch ingerichte zaal (eigenlijk had het meer weg van een garage) maar het bier ging er aan een euro voor een halve liter en verdomme - dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt! Ander pluspunt was de openheid van de mensen daar, hoewel er ook een paar midlife-crisis exemplaren tussen stonden die zich ongetwijfeld ook aangetrokken voelen tot esoterie, tarot en andere bullshit "spirituele" varianten. De performance van 2 "kunstenaars" was echt zielig. "Moderne kunst", dus je moet het goed vinden, maar ik verkies er toch niet in mee te gaan. Wat ze deden kon iedereen en ik zag er het "idee" niet achter. Ze schreeuwden van "Bla! Bla! Bla!" en beweerden dat zij het publiek waren. Een staaltje geniaal postmodernisme? Alleszins kunnen ze zich troosten met het zelfbedrog dat ze hun tijd gewoon te ver vooruit zijn. Anyway... Na de performance was er nog een concertje. Julie en Irene van Jaspers kot hadden het als hun doel gemaakt vet te sharken met respectievelijk de drummer en de zanger van een elektrorock bandje die er speelde. Status: failed. Maar Julie meldde ons dat het de beste avond was tot nu toe in M-stad. Dat was wat overdreven maar gezien de situatie vergeef ik het haar. Jasper, Flavio, zijn 2 Italiaanse luie maten en uw nederige verslaggever begaven ons terug naar hun kot en kookten ons wat alvorens terug uit te zetten om de Schijf voor het eerst te zien. De rest is half-vergeten geschiedenis.
Deze dagen vul ik met studeren in de bibliotheek daar ons eerste examen donderdag zal plaatsvinden. Ik leer de Spaanse nota's van "Hellboy-lookalike" en "De Barones", die gaven ons deze grote gunst. We zien wel hoe het afloopt!
Uw nederige verslaggever Guillermo heeft telkens pijn als hij zich herinnert dat hij het hier al in februari moet aftrappen!
Ik groet u in alle oprechtheid!
Double U.
dinsdag 13 november 2007
Bezoek
Van links naar rechts:
- Eva doet de mamalach (Toledo).
- Twee personen met wreed vet haar (Toledo).
- Louise en ik: in het echt was het gebouw nog hoger. De foto is getrokken op een stelling op het twintigste.
- Louise draagt haar Nike Airs.
- Mama is hier ook geweest. Tussen het drinken door riep ze soms: 'Zuipeuh!'
J
Joanna's piso 2.
Living.
Eettafel (waar maar zelden aan wordt gegeten).
Living vanuit een andere hoek.
Mijn plankje: bovenste rechts.
Frigo #1 en wasmachine.
maandag 12 november 2007
Halloween: de foto's 2
Claudia en Jasper doen een F. Dewinter
Priester Johan in een poging om sexy te zijn.
De verpleegster slaagt daarin.
De Sturt durft (als het nodig is) zijn wapen te gebruiken.Halloween: de foto's.
Flavio's team, juist voor het vertrek.
Diezelfde avond werd Officer Sturthwagon gebeten door een wilde kat en moest dus dringend worden ingeënt tegen tetanus.
De wilde kat.
Op elk verkleedfeest lopen er wel een paar "sexy duiveltjes" rond. Geeuw...
De gastvrouw, die nog geluk heeft dat ze een beetje op Morticia Adams lijkt en de aanvoerder van Flavio's team.
Halloween
Eind oktober kregen wij een bericht in onze mailbox gedropt: we waren uitgenodigd op de Halloweenparty van Stefanie (Steffie voor de vrienden). Het feest zou doorgaan in haar piso en de dresscode diende gerespecteerd te worden. Het brainstormen kon beginnen... Outfits die het net niet haalden: Gele Power Ranger, Fransman, ski-leraar, Lara Croft, Marx. Outifts die het wél werden: gewonde politie-agent (Jasper), priester Johan (Willem) en California Mountain Snake, oftewel "Elle Driver"de gevaarlijke verpleegster uit Kill Bill 1 (ik). Ik heb nog even staan twijfelen over Lara Croft, omdat die altijd een rugzakje bij zich heeft. Dat leek mij wel praktisch, aangezien ik daar dan mijn pull en jas in kwijt kon. Maar Lara Croft draagt ook hotpants, ongeacht het seizoen, en dat leek mij dan weer iets minder handig, wegens te koud en misschien ook wel een beetje te ordinair. Ja, ik kon mij in vleeskleurige broekkousen heisen, maar dat vind ik meestal een nogal mottig zicht. Dinsdag 30 oktober trokken Jasper en ik (Willem had een aantal West-Vlaamse vrienden te entertainen) 's avonds de stad in op zoek naar atributen. Jasper vond in een Chino een kant en klaar politie-pakket (walkie-talkie, embleem, revolver en horloge -allemaal plastic-), kocht er een snor en donkerblauw hemdje bij en was klaar. Ik kocht mij witte broekkousen (0,90€ in de H&M), een lang marcelleke, een wit stofje en een spuit. Van het stofke naaide ik een kapje en een ooglapje en ik kon zo in Gasthuisberg worden tewerkgesteld.
Nu moet u weten dat ik nooit goed kan inschatten in hoeverre een dresscode door de andere feestgangers zal worden nageleefd. Ik ben al totaal underdressed verschenen op verkleedfeesten waar iedereen zijn uiterste best bleek gedaan te hebben. Als ik dan de keer daarna dacht "Nu zullen ze mij niet liggen hebben," en wél veel moeite deed, bleek de meerderheid er zich vanaf te hebben gebracht met een flauw sjaaltje ofzo... Toen ik echter, volledig in het wit, met mijn kapje en ooglapje én loopschoenen (ooit al een verpleegster zonder gemakkelijke schoenen gezien misschien?) aankwam op Steffie's piso, kon ik in één oogopslag zien dat ik weeral in de tweede situatie was beland en veel te hard mijn best had gedaan. Met het excuus "Jamaar 't is Erasmus en we hebben hier niks van verkleedkleren," had de meerderheid snel wat tomatenketchup op hun gezicht gesmeerd.
Zelfs de gastvrouw kwam met dit uitvlucht op de proppen.
Afgezien van deze vestimentaire flop werd het wél nog een leuk feestje.
Nu moet u weten dat ik nooit goed kan inschatten in hoeverre een dresscode door de andere feestgangers zal worden nageleefd. Ik ben al totaal underdressed verschenen op verkleedfeesten waar iedereen zijn uiterste best bleek gedaan te hebben. Als ik dan de keer daarna dacht "Nu zullen ze mij niet liggen hebben," en wél veel moeite deed, bleek de meerderheid er zich vanaf te hebben gebracht met een flauw sjaaltje ofzo... Toen ik echter, volledig in het wit, met mijn kapje en ooglapje én loopschoenen (ooit al een verpleegster zonder gemakkelijke schoenen gezien misschien?) aankwam op Steffie's piso, kon ik in één oogopslag zien dat ik weeral in de tweede situatie was beland en veel te hard mijn best had gedaan. Met het excuus "Jamaar 't is Erasmus en we hebben hier niks van verkleedkleren," had de meerderheid snel wat tomatenketchup op hun gezicht gesmeerd.
Zelfs de gastvrouw kwam met dit uitvlucht op de proppen.
Afgezien van deze vestimentaire flop werd het wél nog een leuk feestje.
zaterdag 10 november 2007
Kapitalistische samenzwering
9 november 2007, Toledo (Spanje): "J.S." vraagt 100 euro op in de bank en krijgt 80 euro. 1 biljet zat dubbel geplooid. Welke hulp kunnen jullie bieden?
-Zend allen massaal uw geluksbrengers (Heilige Alfonsiusen, Heilige Rita's en Paulussen, vossenstaarten en melktanden,...) op, hij heeft die blijkbaar echt wel nodig.
-Stort 1 euro op z'n rekeningnummer, die hier binnenkort zal op worden gepubliceerd. Giften vanaf 30 euro zullen fiscaal aftrekbaar zijn.
Ik ben bang!
w
-Zend allen massaal uw geluksbrengers (Heilige Alfonsiusen, Heilige Rita's en Paulussen, vossenstaarten en melktanden,...) op, hij heeft die blijkbaar echt wel nodig.
-Stort 1 euro op z'n rekeningnummer, die hier binnenkort zal op worden gepubliceerd. Giften vanaf 30 euro zullen fiscaal aftrekbaar zijn.
Ik ben bang!
w
woensdag 7 november 2007
Vreselijk nieuws 2
Enkele minuten na het plaatsen van de vorige post (door Joanna op computer 27),
valt computer 26 in het pc-lokaal van de faculteit "ciencas politicas y sociales" om onverklaarbare reden uit.
Gevolg: jaspers prachtige, ambachtelijk gecreëerde statistische modellen verdwijnen stuk voor stuk in de donkere krochten van...ja, van wat eigenlijk?.
Uren werk voor niets.
Ik houd hem vanaf nu in het oog, want ik deze arme jongen staat op de rand van een zenuwinzinking en wie weet waar hij dan toe in staat is...
valt computer 26 in het pc-lokaal van de faculteit "ciencas politicas y sociales" om onverklaarbare reden uit.
Gevolg: jaspers prachtige, ambachtelijk gecreëerde statistische modellen verdwijnen stuk voor stuk in de donkere krochten van...ja, van wat eigenlijk?.
Uren werk voor niets.
Ik houd hem vanaf nu in het oog, want ik deze arme jongen staat op de rand van een zenuwinzinking en wie weet waar hij dan toe in staat is...
Vreselijk nieuws
Jaspers mobiele telefoon werd zonet voor een tweede maal gestolen.
Vlaams belang wint één kiezer.
Vlaams belang wint één kiezer.
dinsdag 6 november 2007
mail Louise
Louise vroeg me om deze mail op de blog te zetten:
Jasper,
Ik ben veilig toegekomen. Misschien wou je dat wel weten. Madrid was echt fantastisch. Ik ga het zeggen gelijk het is: ik heb er dé tijd van mijn leven gehad. Je weet dat ik wat gewoon ben, dus het feit dat ik dit schrijf betekent iets.
In de busrit had ik veel tijd om te denken. Was het Madrid? Of was jij het? Was jij het, ook al kennen we elkaar nu al zo lang, die zo een overweldigende indruk op me maakte. De geur als ik in je kamer binnenkom, je dichtgeknepen oogjes als je lacht, je ontroerende kwetsbaarheid als je slaapt. Als een tijger die aan het rusten is. Ik vrees dat er heel wat tijd zal verstrijken eer ik bekomen ben van mijn weekje bezoek. Ik ga daar niet over liegen. En ik vind dat ook niet erg.
Wat ik eigenlijk wou zeggen, want ik ben hier alweer een hele epostel aan het schrijven, is: dank u. Het was zalig. Het was ‘once in a lifetime’. Het was jij.
Groeten ook aan je massa’s vrienden (ook Joanna, Willem).
België wacht op je. Kus,
Louise
vrijdag 19 oktober 2007
Ode aan HB
Hellboy is een held. Dat bewijst hij keer op keer.
Hij stuurde ons het verkeerde, loodzware boek Statistiek op van het eerste jaar, maar maakte het ruimschoots goed met het toezenden van de juiste literatuur en software.
Daarnaast slaagde hij er nog in om deze heilige blog te hacken!
ODE AAN HELLBOY!
...hij mist ons en verveelt zich stééndood in Gent...
Geheel terzijde... Het volgen van statistiek op afstand is toch niet zo gemakkelijk als we hadden gehoopt! We kunnen uit de slides niet erg veel opmaken, hebben de verkeerde versie van SPSS en de deadline nadert met rasse schreden. Bovendien werd ons via mail gezegd dat het volgen van statistiek van op afstand een `facultaire gunst´ is (ik, van mijn kant, heb een andere definitie van het woord `gunst´. Waar is de `gunst´ als we alles zelf moeten uitzoeken met alleen het materiaal dat de Gentse studenten krijgen, zonder echter de lessen te kunnen bijwonen?). Ze weten dat het erg moeilijk is voor ons, verzekeren ze ons, maar het is niet mogelijk om meer uitleg te geven dan deze die op de slides staat. Tienwerf hoera voor Universiteit Gent!! Wij hebben alvast een Skypedate geregeld met onze heldinnen in Toulouse Sarah en Anaïs (`de schijf´). Dank ook aan Hellboy die ons van op 2000-of-zo kilometer afstand ook bijstaat. Als laatste gaat onze dank uit naar Jezus, die stierf voor onze zonden.
W
Hij stuurde ons het verkeerde, loodzware boek Statistiek op van het eerste jaar, maar maakte het ruimschoots goed met het toezenden van de juiste literatuur en software.
Daarnaast slaagde hij er nog in om deze heilige blog te hacken!
ODE AAN HELLBOY!
...hij mist ons en verveelt zich stééndood in Gent...
Geheel terzijde... Het volgen van statistiek op afstand is toch niet zo gemakkelijk als we hadden gehoopt! We kunnen uit de slides niet erg veel opmaken, hebben de verkeerde versie van SPSS en de deadline nadert met rasse schreden. Bovendien werd ons via mail gezegd dat het volgen van statistiek van op afstand een `facultaire gunst´ is (ik, van mijn kant, heb een andere definitie van het woord `gunst´. Waar is de `gunst´ als we alles zelf moeten uitzoeken met alleen het materiaal dat de Gentse studenten krijgen, zonder echter de lessen te kunnen bijwonen?). Ze weten dat het erg moeilijk is voor ons, verzekeren ze ons, maar het is niet mogelijk om meer uitleg te geven dan deze die op de slides staat. Tienwerf hoera voor Universiteit Gent!! Wij hebben alvast een Skypedate geregeld met onze heldinnen in Toulouse Sarah en Anaïs (`de schijf´). Dank ook aan Hellboy die ons van op 2000-of-zo kilometer afstand ook bijstaat. Als laatste gaat onze dank uit naar Jezus, die stierf voor onze zonden.
W
woensdag 17 oktober 2007
"En wat als ik hier nu eens pis?"
Willem reporteert.
Na de semi-ontroerende quatch van de laatste blog-post, tijd voor de harde realiteit.
Verdomme, ik haat honden! Zo, het is er uit. Maar het voelt nog niets beter (voer voor psychologen)... Misschien zou dat wel het geval zijn mocht mijn donsdeken nu reeds gedroogd zijn?
Gisteren kwam ik relatief vroeg thuis van Lisa's feestje. "Driewerf hoera", dacht ik (zij het in andere verwoordingen, maar het kwam daar op neer), "een nachtje uitslapen". Dat was echter buiten die klerehond Tankian gerekend! Enkele uren/minuten/seconden geleden (aan de geur kon ik de tijd niet ondubieus vaststellen) had hij het geniale idee in z'n dwaze kop gekregen om (of all places!!!) in mijn bed te pissen. (Is me echter voorgegaan in dit leed: Sylvia).
Ik heb vervolgens een nachtelijke was gedraaid met m'n donsdeken. Bij nader inzien was dat toch niet zo'n geweldig slim idee, want nu zitten al de veertjes samengetroept en schat ik dat het nog 3 jaar zal duren eer het ding droog is. "Driewerf hoera": Ik heb -tot Tankian een tweede idee krijgt- nog m'n slaapzak ter mijn beschikking!
Mama's en nieuwe papa's die deze blog lezen zijn welkom met tante Kaat tips over het wassen en drogen van donsdekens van Ikea... Laat ons afspreken dat, om mij niet te hard op de feiten te drukken, "ik hou van honden" het codewoord is voor "Willem, je donsdeken is kapot door het te wassen op 30 graden, je zou best een nieuw gaan kopen!".
Advies van de dag: koop geen hond, of zorg dat je deur goed sluit als je weg gaat. Maar zelfs dan nog: koop gewoon geen hond.
Na de semi-ontroerende quatch van de laatste blog-post, tijd voor de harde realiteit.
Verdomme, ik haat honden! Zo, het is er uit. Maar het voelt nog niets beter (voer voor psychologen)... Misschien zou dat wel het geval zijn mocht mijn donsdeken nu reeds gedroogd zijn?
Gisteren kwam ik relatief vroeg thuis van Lisa's feestje. "Driewerf hoera", dacht ik (zij het in andere verwoordingen, maar het kwam daar op neer), "een nachtje uitslapen". Dat was echter buiten die klerehond Tankian gerekend! Enkele uren/minuten/seconden geleden (aan de geur kon ik de tijd niet ondubieus vaststellen) had hij het geniale idee in z'n dwaze kop gekregen om (of all places!!!) in mijn bed te pissen. (Is me echter voorgegaan in dit leed: Sylvia).
Ik heb vervolgens een nachtelijke was gedraaid met m'n donsdeken. Bij nader inzien was dat toch niet zo'n geweldig slim idee, want nu zitten al de veertjes samengetroept en schat ik dat het nog 3 jaar zal duren eer het ding droog is. "Driewerf hoera": Ik heb -tot Tankian een tweede idee krijgt- nog m'n slaapzak ter mijn beschikking!
Mama's en nieuwe papa's die deze blog lezen zijn welkom met tante Kaat tips over het wassen en drogen van donsdekens van Ikea... Laat ons afspreken dat, om mij niet te hard op de feiten te drukken, "ik hou van honden" het codewoord is voor "Willem, je donsdeken is kapot door het te wassen op 30 graden, je zou best een nieuw gaan kopen!".
Advies van de dag: koop geen hond, of zorg dat je deur goed sluit als je weg gaat. Maar zelfs dan nog: koop gewoon geen hond.
dinsdag 16 oktober 2007
Bezinning
Vandaag zat ik in de bus naast Joanna. Plotseling zei ze: ‘Vrienden zijn het belangrijkste.’ De bus reed even trager. Ik zag uit mijn linkeroog één enkele traan naar beneden rollen, om op te drogen aan mijn mondhoek. Ik keek of zij keek. We lachten.
Was deze ene minuut ‘Erasmus’? Was die fractie de bedoeling van heel dit gedoe?
Ik zou graag iedereen die hier iets over kwijt wilt, naar de comments doorverwijzen. Het zou leuk zijn, moesten bezoekers op deze blog mooie herinneringen, rake observaties, en heldere veralgemeningen kunnen lezen bij de commentaren van deze post.
Dank je, hou jullie goed,
Jasper
zondag 14 oktober 2007
Vergissing
´´Hola guapa, te quiero! Cuanto cuesta?´´ riep de jongeman terwijl hij mijn richting uitkwam. Blijkbaar was het geen goed idee om tegen een muur geleund, met één been opgetrokken, te staan wachten in Jaspers straat. Ik had die dag nochtans mijn lakleren lieslaarzen thuisgelaten en was eerder zuinig geweest met make-up. Mijn outfit bestond daarentegen uit een gewone lange blauwe broek en een blauw t-shirtje. In de plaats van een bh droeg ik mijn bikini-bovenstuk, dus van een voliminieus stel borsten was ook al geen sprake…
Werkpunt: In de toekomst meer aandacht besteden aan je houding, Joanna. Méér serieuze student en minder straatmadelief.
vrijdag 12 oktober 2007
Gênante klassikale momenten en "Knallen, man!"
Ik ben een man van m'n woord en bij deze vervul ik mijn gisteren zelf-opgelegde verplichting door nog wat bullshit op deze blog te werpen. Tijd heb ik vandaag ten overvloede op deze Spaansche feestdag. Haal die vlaggen maar boven en blijf vooral lezen.
Over de lessen
Zoals gezegd vallen de lessen beter mee dan wat ik in een ver verleden verwachtte. De docent van Sociología de la Desviación is een knaller. Hij kwam een half uurtje te laat naar de klas, naar mijn inschatting semi-dronken, en begon het uur vol te lullen. Ik heb er werkelijk geen bal van verstaan, maar hij zei dat dat geen probleem was. "Schrijf op je examen dat je Erasmus bent en breng je samenvatting mee en zit er vooral niet mee in" - Gejuich op de niet-Spaanse banken! We gaan gewoon wat films bekijken en moeten 3 Spaanse boeken of teksten lezen. Wat zei ik ook al weer over "gratis" en "diploma's" hier? Nu goed, die gast leutert dus keihard door, somt duizend films op die geen kat ooit gezien heeft, en maakt enkele mopjes over vreemdelingen/erasmusstudenten. Soit - zet er een Chinees en ik zou er evenveel van begrepen hebben.
Gisteren was er een "anarchistisch" feestje op onze faculteitsparking. Het contrast tussen de faculteiten kan echt niet groter! Je hebt de economiefaculteit naast de onze, die is poepchique, net zoals de economiestudenten. De verbodsborden worden er met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid opgevolgd (je mag er niet kaarten in het studentenrestaurant)! Psychologie schijnt het zelfde te zijn. Dan heb je ons gebouw, dat geen uitleg meer behoeft. Er werden DIY (ofte "Do it Yourself") optredens georganiseerd (het '77 punkethos leeft hier nog), het bier vloeide rijkelijk, alsook de marihuana. Tussen de lessen gaan mommy's little anarchists buiten gaan drinken en gaan feesten (als ze de lessen al volgen), daarna zitten ze halfzat in de les. (Aan mijn moeder en vader die nu mogelijks wat ongerust worden en twijfelen aan de kracht van mijn karakter: het was moeilijk maar ik heb geen geestesverruimende middelen (zoals daar zijn: alcohol en andere drugs) geconsumeerd tussen de lessen - zo zie je dat ik hier nog niet voor de 100% ben geïntegreerd!). Tussen haakjes, het was hier gisteren nog steeds bloedheet in de zon en uit de wind!
Hoogtijd om een observatie die de definitie van "ironie" zou kunnen uitleggen uit de doeken te doen. In het studentenrestaurant worden de verbodsborden met "niet roken" genegeerd zoals welzijn voor de armen in de VS. Iedereen denkt van zichzelf dat hij of zij een rasechte anarchist is. "Dood aan de staat" en "Ni dieu, ni maître"! Gelijkheid! ...Maar mommy's little anarchists laten wel mooi hun plateaus afruimen door de werknemers van het restaurant... (en ze verkopen hun "smash capitalism" pins voor 2 euro 't stuk!).
Cambio Social was ook weer "nen knaller"...... Die gast is compleet gek. Hij denkt dat we Duitsers zijn en kijkt altijd naar ons als hij een Duitser bespreekt alsof we die moeten kennen. Toen hij me vroeg "hoe zeg je dat in 't Duits?" en ik zei dat ik het niet wist omdat ik geen Duitser was, had hij het eindelijk door. Hij maakte een mopje dat ik niet verstond en toen zei een ander dat ik er gewoon Duits uitzag. Mijn dag geslaagd! En het werd allemaal nog geslaagder toen ik een artikel voor de klas mocht voorlezen, bij wijze van mopje. Sukkelen, man! Sukkelen! Maar al bij al viel het wel mee en kreeg ik felicitaties van het vrouwtje voor me. Mijn dag nog geslaagder! De prof is een beest! En op de koop toe is het vak zeer interessant. Veel leeswerk, dat wel. Gisteren deed ik een 2tal uur over een 3tal pagina's van een klassieke socioloog. Zelfs in het Engels is dat al moeilijk te lezen... Nu - meestal heeft de prof elke les 1 hoofdpunt die hij 100x herhaalt, zij het een ietsiepietsie anders elke keer.
Psicosociología de los grupos is ook relatief interessant. Het gaat over groepsdynamieken, groepstherapie etc. Zoals gezegd bestaat het vak uit practica's. Het enige probleem is dat ik met een dilemma zit: ik zal ofwel Sociología de la Cultura kiezen, ofwel dit vak. Cultura is met voorsprong het interessantste vak tot nu toe, maar het is (veel) meer werk en moeilijker. Aan de andere kant volg ik dat samen met een Spanjaard die ook ooit Erasmusstudent was. Hij zei dat ik z'n nota's kon kopiëren en hulp kon vragen wanneer dat nodig was. Ik wacht nog af hoe de practica's zullen verlopen, dan hak ik knopen door!
Gisteravond was het ook knallen op het dakterras van Herlinde. Ze organiseerde een feestje. Langer dan een uur duurde het echter niet, want de onderbuur van het terras kwam zagen dat het gedaan moest zijn. In een sneltempo dronken we wat resteerde van drank op, en leidden onze benen ons naar de Chill-Out (de tot nu toe leukste en goedkoopste (zij het volledig los van Belgische standaarden) bar/club). Gezien het vandaag Spaanse feestdag is, was er mega veel volk op de been gisteren. Momenteel zijn mijn vriendinnen van hier op m'n kot nog steeds aan het (na)feesten in de living. Ik zie hier nooit tweemaal dezelfde vrienden (met uitzondering van een paar). Ze kennen echt iedereen. Er is hier nog geen enkele gast binnengekomen zonder tattoo's of piercings en nog geen enkele gast of chica die hier ooit was, was antipathiek. De gast met minstens 10 piercings in z'n gezicht van daarnet zei dat ik hier de zotste momenten van m'n leven zal beleven en de zotste dingen zal zien. Ik ga alweer akkoord. Ze waren ook allemaal in de wolken als ik hen vertelde wat mijn hometown is. Iedereen hier houdt van Brugge.
De relatie met m'n roommates verbetert ook elke dag. Ik ben hun kleinere broer, el hombre de la casa ofte heer des huizes en ze komen me af en toe gewoon eens een knuffel geven (jaloers, Lies en Fien?). Sylvia zegt tegen iedereen dat ik voordat ik hier toekwam maar 2 weken Spaanse les gevolgd heb en dat dat toch wel ongelofelijk is. Ik help Elisa met het schilderen van haar kamer en lieg dat alles piekfijn in orde zal komen (haar behangpapier komt er af, en de muur is in vlekken geschilderd). Leugentjes om bestwil, want anders loopt ze ongelukkig. Het fijne is echter dat ze me gelooft als ik zeg dat het goed gedaan is! Het is uiteraard niet zo erg, maar het perfectionistische oog zou nooit met zoiets tevreden zijn.
Zo, tot hiertoe het relaas van de laatste week. U ziet, het leven gaat gewoon z'n gangetje. De sleur zit er echter nog niet in en als die dreigt te komen, zal ik me met alle kracht verzetten. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik hier 6 maanden mag vertoeven! In het lijstje "ik-mis-toch-al-een-beetje-de-volgende-zaken-hoewel-ik-het-hier-naar-mijn-zin-heb" zitten:
-Duvel en ander Belgisch bier
-KSA en gekke activiteiten zoals Boudewijnpark, bibliotheekspel en alles, verdomme!
-Mijn vrienden en vriendinnen thuis
-DE BAUHAUS!
-Goedkopere drank
-De luxe van een mammie/pappie die je was doet en kookt
-De grote pita met cocktailsaus van den Turk op den 'oek.
-De vrijdagavond-repetities
ps. Dries Vondamn: The Editors zullen hier de boel ook platspelen ergens in november. Ik zou wel eens durven gaan, man! Speciaal voor u.
Dat het ulder goed mag vergaan!
W
Over de lessen
Zoals gezegd vallen de lessen beter mee dan wat ik in een ver verleden verwachtte. De docent van Sociología de la Desviación is een knaller. Hij kwam een half uurtje te laat naar de klas, naar mijn inschatting semi-dronken, en begon het uur vol te lullen. Ik heb er werkelijk geen bal van verstaan, maar hij zei dat dat geen probleem was. "Schrijf op je examen dat je Erasmus bent en breng je samenvatting mee en zit er vooral niet mee in" - Gejuich op de niet-Spaanse banken! We gaan gewoon wat films bekijken en moeten 3 Spaanse boeken of teksten lezen. Wat zei ik ook al weer over "gratis" en "diploma's" hier? Nu goed, die gast leutert dus keihard door, somt duizend films op die geen kat ooit gezien heeft, en maakt enkele mopjes over vreemdelingen/erasmusstudenten. Soit - zet er een Chinees en ik zou er evenveel van begrepen hebben.
Gisteren was er een "anarchistisch" feestje op onze faculteitsparking. Het contrast tussen de faculteiten kan echt niet groter! Je hebt de economiefaculteit naast de onze, die is poepchique, net zoals de economiestudenten. De verbodsborden worden er met onvoorwaardelijke gehoorzaamheid opgevolgd (je mag er niet kaarten in het studentenrestaurant)! Psychologie schijnt het zelfde te zijn. Dan heb je ons gebouw, dat geen uitleg meer behoeft. Er werden DIY (ofte "Do it Yourself") optredens georganiseerd (het '77 punkethos leeft hier nog), het bier vloeide rijkelijk, alsook de marihuana. Tussen de lessen gaan mommy's little anarchists buiten gaan drinken en gaan feesten (als ze de lessen al volgen), daarna zitten ze halfzat in de les. (Aan mijn moeder en vader die nu mogelijks wat ongerust worden en twijfelen aan de kracht van mijn karakter: het was moeilijk maar ik heb geen geestesverruimende middelen (zoals daar zijn: alcohol en andere drugs) geconsumeerd tussen de lessen - zo zie je dat ik hier nog niet voor de 100% ben geïntegreerd!). Tussen haakjes, het was hier gisteren nog steeds bloedheet in de zon en uit de wind!
Hoogtijd om een observatie die de definitie van "ironie" zou kunnen uitleggen uit de doeken te doen. In het studentenrestaurant worden de verbodsborden met "niet roken" genegeerd zoals welzijn voor de armen in de VS. Iedereen denkt van zichzelf dat hij of zij een rasechte anarchist is. "Dood aan de staat" en "Ni dieu, ni maître"! Gelijkheid! ...Maar mommy's little anarchists laten wel mooi hun plateaus afruimen door de werknemers van het restaurant... (en ze verkopen hun "smash capitalism" pins voor 2 euro 't stuk!).
Cambio Social was ook weer "nen knaller"...... Die gast is compleet gek. Hij denkt dat we Duitsers zijn en kijkt altijd naar ons als hij een Duitser bespreekt alsof we die moeten kennen. Toen hij me vroeg "hoe zeg je dat in 't Duits?" en ik zei dat ik het niet wist omdat ik geen Duitser was, had hij het eindelijk door. Hij maakte een mopje dat ik niet verstond en toen zei een ander dat ik er gewoon Duits uitzag. Mijn dag geslaagd! En het werd allemaal nog geslaagder toen ik een artikel voor de klas mocht voorlezen, bij wijze van mopje. Sukkelen, man! Sukkelen! Maar al bij al viel het wel mee en kreeg ik felicitaties van het vrouwtje voor me. Mijn dag nog geslaagder! De prof is een beest! En op de koop toe is het vak zeer interessant. Veel leeswerk, dat wel. Gisteren deed ik een 2tal uur over een 3tal pagina's van een klassieke socioloog. Zelfs in het Engels is dat al moeilijk te lezen... Nu - meestal heeft de prof elke les 1 hoofdpunt die hij 100x herhaalt, zij het een ietsiepietsie anders elke keer.
Psicosociología de los grupos is ook relatief interessant. Het gaat over groepsdynamieken, groepstherapie etc. Zoals gezegd bestaat het vak uit practica's. Het enige probleem is dat ik met een dilemma zit: ik zal ofwel Sociología de la Cultura kiezen, ofwel dit vak. Cultura is met voorsprong het interessantste vak tot nu toe, maar het is (veel) meer werk en moeilijker. Aan de andere kant volg ik dat samen met een Spanjaard die ook ooit Erasmusstudent was. Hij zei dat ik z'n nota's kon kopiëren en hulp kon vragen wanneer dat nodig was. Ik wacht nog af hoe de practica's zullen verlopen, dan hak ik knopen door!
Gisteravond was het ook knallen op het dakterras van Herlinde. Ze organiseerde een feestje. Langer dan een uur duurde het echter niet, want de onderbuur van het terras kwam zagen dat het gedaan moest zijn. In een sneltempo dronken we wat resteerde van drank op, en leidden onze benen ons naar de Chill-Out (de tot nu toe leukste en goedkoopste (zij het volledig los van Belgische standaarden) bar/club). Gezien het vandaag Spaanse feestdag is, was er mega veel volk op de been gisteren. Momenteel zijn mijn vriendinnen van hier op m'n kot nog steeds aan het (na)feesten in de living. Ik zie hier nooit tweemaal dezelfde vrienden (met uitzondering van een paar). Ze kennen echt iedereen. Er is hier nog geen enkele gast binnengekomen zonder tattoo's of piercings en nog geen enkele gast of chica die hier ooit was, was antipathiek. De gast met minstens 10 piercings in z'n gezicht van daarnet zei dat ik hier de zotste momenten van m'n leven zal beleven en de zotste dingen zal zien. Ik ga alweer akkoord. Ze waren ook allemaal in de wolken als ik hen vertelde wat mijn hometown is. Iedereen hier houdt van Brugge.
De relatie met m'n roommates verbetert ook elke dag. Ik ben hun kleinere broer, el hombre de la casa ofte heer des huizes en ze komen me af en toe gewoon eens een knuffel geven (jaloers, Lies en Fien?). Sylvia zegt tegen iedereen dat ik voordat ik hier toekwam maar 2 weken Spaanse les gevolgd heb en dat dat toch wel ongelofelijk is. Ik help Elisa met het schilderen van haar kamer en lieg dat alles piekfijn in orde zal komen (haar behangpapier komt er af, en de muur is in vlekken geschilderd). Leugentjes om bestwil, want anders loopt ze ongelukkig. Het fijne is echter dat ze me gelooft als ik zeg dat het goed gedaan is! Het is uiteraard niet zo erg, maar het perfectionistische oog zou nooit met zoiets tevreden zijn.
Zo, tot hiertoe het relaas van de laatste week. U ziet, het leven gaat gewoon z'n gangetje. De sleur zit er echter nog niet in en als die dreigt te komen, zal ik me met alle kracht verzetten. Ik ben nog elke dag dankbaar dat ik hier 6 maanden mag vertoeven! In het lijstje "ik-mis-toch-al-een-beetje-de-volgende-zaken-hoewel-ik-het-hier-naar-mijn-zin-heb" zitten:
-Duvel en ander Belgisch bier
-KSA en gekke activiteiten zoals Boudewijnpark, bibliotheekspel en alles, verdomme!
-Mijn vrienden en vriendinnen thuis
-DE BAUHAUS!
-Goedkopere drank
-De luxe van een mammie/pappie die je was doet en kookt
-De grote pita met cocktailsaus van den Turk op den 'oek.
-De vrijdagavond-repetities
ps. Dries Vondamn: The Editors zullen hier de boel ook platspelen ergens in november. Ik zou wel eens durven gaan, man! Speciaal voor u.
Dat het ulder goed mag vergaan!
W
donderdag 4 oktober 2007
Foto's + X-rated content!
Tepel #1.
Regular night for partyslut J and pussymagnet W
Regular night for partyslut J and pussymagnet W
Koken @ Willems
Muftes-a-go-go!
Team Mufte: ready for some luv!
cos(x)=[sin(a).tan(phi)]²/[(...)] (je zou het toch niet snappen!)
(cfr. http://www.youtube.com/watch?v=pXhfYS9Pdps)
"Steekt een keer uw vinger in mijn nol?"
Toerisme
Helldog & Joe
Culture watchers (Reina Sofia)
Bezoek Eyra aan Joanna
Bezoek Noortje aan Joanna (en zuipen dat die doet!)
Gratis drank in O'Connels!
Arty Farty
Hasta la proxima!
(ps. Antwerps meisje: als u dit leest, neem dan ASTUBLIEFT contact op met ons. De nummers kan u vinden op de muftes of hier: (+34)665972907 ("Pedro") en (+34)665972881 ("Javier"))
(ps. Antwerps meisje: als u dit leest, neem dan ASTUBLIEFT contact op met ons. De nummers kan u vinden op de muftes of hier: (+34)665972907 ("Pedro") en (+34)665972881 ("Javier"))
Abonneren op:
Posts (Atom)