...vermelden we hier dat we gisteren alle drie een goed examen aflegden.
Ecologie: 1 prof, een gigamelanoom tussen zijn ogen (onze engelbewaarder), een bureau, een pc met wallpaper van een ons onbekende socioloog met bril, 3 studenten met zweetpollen en okselvijvers, veel vragen, half uurtje, "Kun jij dat nog wat verder aanvullen?", Columbiaans accent, ons gestotter en werkwoordsfouten...
...maar goede punten.
Ze smijten er mee!
w
vrijdag 30 november 2007
dinsdag 27 november 2007
Gentenaars abroad: THE SCHIJF IN MADRID!
Sinterklaas komt hier niet, maar dat werd dit weekend goedgemaakt met de komst van De Schijf (alias: Cee, Cie, de Sieschijf, Annelies, Schijfje, De Grot, maar haar ouders benoemden haar in der tijd gewoon "Anaïs"). Schijf had 15 Toulouse-Erasmusstudenten weten te overtuigen om Madrid voor een weekend onveilig te maken.
We ontmoetten waar ik in der tijd mijn pappie en mammie ontmoette, op Puerta del Sol. De reunie voelde goed. We vertelden over de nazi-moord in de metro hier, zij vertelde over haar bijna-dood-ervaring door een steen welgemikt op de ruit van haar bus in de banlieus van Toulouse. Ik had verwacht dat het langer ging duren vooraleer ze ging toegeven dat Madrid in de meeste aspecten gewoonweg Toulouse haar ass kickt. Ik quote: "O yeah maat! Waarom zittekik in Toulouse, maat?!". Spijt maakt echter haar rekeningen niet, natuurlijk. We placeerden een danspasje in het ongewoon saaie maar buitengewoon hippe "Joy", waar volgens sommige stemmen ook de Real Madrid voetballers hun moves op de vloer loslaten. De Toulousenaars waren echter in de wolken en konden hun ogen moeilijk geloven. Zij hadden de nacht van hun Erasmus, want ze konden langer dan 2u 's nachts uitgaan. Ik ben blij voor hen, maar ik vond er echt niets aan. Mijn mening werd gedeeld door Jasper Fancyboy en Sieschijf.
We namen de eerste metro terug des ochtends en sliepen lang uit. Daarna toonde ik Anaïs alle hoeken van de... euh.. Madrid en we namen een Frappucino in Starbucks (niet aanwezig in Toulouse). Des avonds spraken we met fellow-Madrileense Erasmusers en Toulousenaars af in El Tigre voor een tapasje of twee. Daarna besloten we rustig wat te praten in La Pacca, een bar die er uit ziet als de gemiddelde bomma's living... Geniaal, en goedkoop naar de standaarden waartegen wij ons verzetten. Volgende dag was een gewone lesdag voor ons, dus de Sie ging shoppen in de H&M (...Toulouse... heeft namelijk... geen H&M). Ik zei die avond dat ik haar nieuwe garderobe mooi vond, maar had m'n vinger gekruist achter m'n rug. We kookten een spaghetti'tje at my place voor Flavios vrienden en nog een paar andere van hier. Versteld was ik toen de Italianen zelfs met 2 hun bord niet leeg kregen... Culinair te verwend of gewoon geen honger? Niemand zal het weten, want ze spraken geen Engels en geen Spaans. Frans ook niet, en Nederlands of Russisch nog minder.
Vandaag bezocht ik, zoals ik deed met Jozefien en Veerle, de piercing shop. De Schijf liet haar indertijd zelfgeschoten piercing terug doorstekken en Miss "welke kant moet ik nemen?" Canada liet haar neusvleugel doorboren door de piercer Milton waar Veerle en Jozefien instant op verliefd werden.
We maken even voor de schwung in het verhaal een flashback...
Nog voor de komst van de Schijf gingen we naar de vijfjarige verjaardag van een kunstcollectief uit Madrid. De lokatie was excellent: we moesten onder een rolluik kruipen om 's avonds binnen te geraken. Binnen had je een minimalistisch ingerichte zaal (eigenlijk had het meer weg van een garage) maar het bier ging er aan een euro voor een halve liter en verdomme - dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt! Ander pluspunt was de openheid van de mensen daar, hoewel er ook een paar midlife-crisis exemplaren tussen stonden die zich ongetwijfeld ook aangetrokken voelen tot esoterie, tarot en andere bullshit "spirituele" varianten. De performance van 2 "kunstenaars" was echt zielig. "Moderne kunst", dus je moet het goed vinden, maar ik verkies er toch niet in mee te gaan. Wat ze deden kon iedereen en ik zag er het "idee" niet achter. Ze schreeuwden van "Bla! Bla! Bla!" en beweerden dat zij het publiek waren. Een staaltje geniaal postmodernisme? Alleszins kunnen ze zich troosten met het zelfbedrog dat ze hun tijd gewoon te ver vooruit zijn. Anyway... Na de performance was er nog een concertje. Julie en Irene van Jaspers kot hadden het als hun doel gemaakt vet te sharken met respectievelijk de drummer en de zanger van een elektrorock bandje die er speelde. Status: failed. Maar Julie meldde ons dat het de beste avond was tot nu toe in M-stad. Dat was wat overdreven maar gezien de situatie vergeef ik het haar. Jasper, Flavio, zijn 2 Italiaanse luie maten en uw nederige verslaggever begaven ons terug naar hun kot en kookten ons wat alvorens terug uit te zetten om de Schijf voor het eerst te zien. De rest is half-vergeten geschiedenis.
Deze dagen vul ik met studeren in de bibliotheek daar ons eerste examen donderdag zal plaatsvinden. Ik leer de Spaanse nota's van "Hellboy-lookalike" en "De Barones", die gaven ons deze grote gunst. We zien wel hoe het afloopt!
Uw nederige verslaggever Guillermo heeft telkens pijn als hij zich herinnert dat hij het hier al in februari moet aftrappen!
Ik groet u in alle oprechtheid!
Double U.
We ontmoetten waar ik in der tijd mijn pappie en mammie ontmoette, op Puerta del Sol. De reunie voelde goed. We vertelden over de nazi-moord in de metro hier, zij vertelde over haar bijna-dood-ervaring door een steen welgemikt op de ruit van haar bus in de banlieus van Toulouse. Ik had verwacht dat het langer ging duren vooraleer ze ging toegeven dat Madrid in de meeste aspecten gewoonweg Toulouse haar ass kickt. Ik quote: "O yeah maat! Waarom zittekik in Toulouse, maat?!". Spijt maakt echter haar rekeningen niet, natuurlijk. We placeerden een danspasje in het ongewoon saaie maar buitengewoon hippe "Joy", waar volgens sommige stemmen ook de Real Madrid voetballers hun moves op de vloer loslaten. De Toulousenaars waren echter in de wolken en konden hun ogen moeilijk geloven. Zij hadden de nacht van hun Erasmus, want ze konden langer dan 2u 's nachts uitgaan. Ik ben blij voor hen, maar ik vond er echt niets aan. Mijn mening werd gedeeld door Jasper Fancyboy en Sieschijf.
We namen de eerste metro terug des ochtends en sliepen lang uit. Daarna toonde ik Anaïs alle hoeken van de... euh.. Madrid en we namen een Frappucino in Starbucks (niet aanwezig in Toulouse). Des avonds spraken we met fellow-Madrileense Erasmusers en Toulousenaars af in El Tigre voor een tapasje of twee. Daarna besloten we rustig wat te praten in La Pacca, een bar die er uit ziet als de gemiddelde bomma's living... Geniaal, en goedkoop naar de standaarden waartegen wij ons verzetten. Volgende dag was een gewone lesdag voor ons, dus de Sie ging shoppen in de H&M (...Toulouse... heeft namelijk... geen H&M). Ik zei die avond dat ik haar nieuwe garderobe mooi vond, maar had m'n vinger gekruist achter m'n rug. We kookten een spaghetti'tje at my place voor Flavios vrienden en nog een paar andere van hier. Versteld was ik toen de Italianen zelfs met 2 hun bord niet leeg kregen... Culinair te verwend of gewoon geen honger? Niemand zal het weten, want ze spraken geen Engels en geen Spaans. Frans ook niet, en Nederlands of Russisch nog minder.
Vandaag bezocht ik, zoals ik deed met Jozefien en Veerle, de piercing shop. De Schijf liet haar indertijd zelfgeschoten piercing terug doorstekken en Miss "welke kant moet ik nemen?" Canada liet haar neusvleugel doorboren door de piercer Milton waar Veerle en Jozefien instant op verliefd werden.
We maken even voor de schwung in het verhaal een flashback...
Nog voor de komst van de Schijf gingen we naar de vijfjarige verjaardag van een kunstcollectief uit Madrid. De lokatie was excellent: we moesten onder een rolluik kruipen om 's avonds binnen te geraken. Binnen had je een minimalistisch ingerichte zaal (eigenlijk had het meer weg van een garage) maar het bier ging er aan een euro voor een halve liter en verdomme - dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt! Ander pluspunt was de openheid van de mensen daar, hoewel er ook een paar midlife-crisis exemplaren tussen stonden die zich ongetwijfeld ook aangetrokken voelen tot esoterie, tarot en andere bullshit "spirituele" varianten. De performance van 2 "kunstenaars" was echt zielig. "Moderne kunst", dus je moet het goed vinden, maar ik verkies er toch niet in mee te gaan. Wat ze deden kon iedereen en ik zag er het "idee" niet achter. Ze schreeuwden van "Bla! Bla! Bla!" en beweerden dat zij het publiek waren. Een staaltje geniaal postmodernisme? Alleszins kunnen ze zich troosten met het zelfbedrog dat ze hun tijd gewoon te ver vooruit zijn. Anyway... Na de performance was er nog een concertje. Julie en Irene van Jaspers kot hadden het als hun doel gemaakt vet te sharken met respectievelijk de drummer en de zanger van een elektrorock bandje die er speelde. Status: failed. Maar Julie meldde ons dat het de beste avond was tot nu toe in M-stad. Dat was wat overdreven maar gezien de situatie vergeef ik het haar. Jasper, Flavio, zijn 2 Italiaanse luie maten en uw nederige verslaggever begaven ons terug naar hun kot en kookten ons wat alvorens terug uit te zetten om de Schijf voor het eerst te zien. De rest is half-vergeten geschiedenis.
Deze dagen vul ik met studeren in de bibliotheek daar ons eerste examen donderdag zal plaatsvinden. Ik leer de Spaanse nota's van "Hellboy-lookalike" en "De Barones", die gaven ons deze grote gunst. We zien wel hoe het afloopt!
Uw nederige verslaggever Guillermo heeft telkens pijn als hij zich herinnert dat hij het hier al in februari moet aftrappen!
Ik groet u in alle oprechtheid!
Double U.
dinsdag 13 november 2007
Bezoek
Van links naar rechts:
- Eva doet de mamalach (Toledo).
- Twee personen met wreed vet haar (Toledo).
- Louise en ik: in het echt was het gebouw nog hoger. De foto is getrokken op een stelling op het twintigste.
- Louise draagt haar Nike Airs.
- Mama is hier ook geweest. Tussen het drinken door riep ze soms: 'Zuipeuh!'
J
Joanna's piso 2.
Living.
Eettafel (waar maar zelden aan wordt gegeten).
Living vanuit een andere hoek.
Mijn plankje: bovenste rechts.
Frigo #1 en wasmachine.
maandag 12 november 2007
Halloween: de foto's 2
Claudia en Jasper doen een F. Dewinter
Priester Johan in een poging om sexy te zijn.
De verpleegster slaagt daarin.
De Sturt durft (als het nodig is) zijn wapen te gebruiken.Halloween: de foto's.
Flavio's team, juist voor het vertrek.
Diezelfde avond werd Officer Sturthwagon gebeten door een wilde kat en moest dus dringend worden ingeënt tegen tetanus.
De wilde kat.
Op elk verkleedfeest lopen er wel een paar "sexy duiveltjes" rond. Geeuw...
De gastvrouw, die nog geluk heeft dat ze een beetje op Morticia Adams lijkt en de aanvoerder van Flavio's team.
Halloween
Eind oktober kregen wij een bericht in onze mailbox gedropt: we waren uitgenodigd op de Halloweenparty van Stefanie (Steffie voor de vrienden). Het feest zou doorgaan in haar piso en de dresscode diende gerespecteerd te worden. Het brainstormen kon beginnen... Outfits die het net niet haalden: Gele Power Ranger, Fransman, ski-leraar, Lara Croft, Marx. Outifts die het wél werden: gewonde politie-agent (Jasper), priester Johan (Willem) en California Mountain Snake, oftewel "Elle Driver"de gevaarlijke verpleegster uit Kill Bill 1 (ik). Ik heb nog even staan twijfelen over Lara Croft, omdat die altijd een rugzakje bij zich heeft. Dat leek mij wel praktisch, aangezien ik daar dan mijn pull en jas in kwijt kon. Maar Lara Croft draagt ook hotpants, ongeacht het seizoen, en dat leek mij dan weer iets minder handig, wegens te koud en misschien ook wel een beetje te ordinair. Ja, ik kon mij in vleeskleurige broekkousen heisen, maar dat vind ik meestal een nogal mottig zicht. Dinsdag 30 oktober trokken Jasper en ik (Willem had een aantal West-Vlaamse vrienden te entertainen) 's avonds de stad in op zoek naar atributen. Jasper vond in een Chino een kant en klaar politie-pakket (walkie-talkie, embleem, revolver en horloge -allemaal plastic-), kocht er een snor en donkerblauw hemdje bij en was klaar. Ik kocht mij witte broekkousen (0,90€ in de H&M), een lang marcelleke, een wit stofje en een spuit. Van het stofke naaide ik een kapje en een ooglapje en ik kon zo in Gasthuisberg worden tewerkgesteld.
Nu moet u weten dat ik nooit goed kan inschatten in hoeverre een dresscode door de andere feestgangers zal worden nageleefd. Ik ben al totaal underdressed verschenen op verkleedfeesten waar iedereen zijn uiterste best bleek gedaan te hebben. Als ik dan de keer daarna dacht "Nu zullen ze mij niet liggen hebben," en wél veel moeite deed, bleek de meerderheid er zich vanaf te hebben gebracht met een flauw sjaaltje ofzo... Toen ik echter, volledig in het wit, met mijn kapje en ooglapje én loopschoenen (ooit al een verpleegster zonder gemakkelijke schoenen gezien misschien?) aankwam op Steffie's piso, kon ik in één oogopslag zien dat ik weeral in de tweede situatie was beland en veel te hard mijn best had gedaan. Met het excuus "Jamaar 't is Erasmus en we hebben hier niks van verkleedkleren," had de meerderheid snel wat tomatenketchup op hun gezicht gesmeerd.
Zelfs de gastvrouw kwam met dit uitvlucht op de proppen.
Afgezien van deze vestimentaire flop werd het wél nog een leuk feestje.
Nu moet u weten dat ik nooit goed kan inschatten in hoeverre een dresscode door de andere feestgangers zal worden nageleefd. Ik ben al totaal underdressed verschenen op verkleedfeesten waar iedereen zijn uiterste best bleek gedaan te hebben. Als ik dan de keer daarna dacht "Nu zullen ze mij niet liggen hebben," en wél veel moeite deed, bleek de meerderheid er zich vanaf te hebben gebracht met een flauw sjaaltje ofzo... Toen ik echter, volledig in het wit, met mijn kapje en ooglapje én loopschoenen (ooit al een verpleegster zonder gemakkelijke schoenen gezien misschien?) aankwam op Steffie's piso, kon ik in één oogopslag zien dat ik weeral in de tweede situatie was beland en veel te hard mijn best had gedaan. Met het excuus "Jamaar 't is Erasmus en we hebben hier niks van verkleedkleren," had de meerderheid snel wat tomatenketchup op hun gezicht gesmeerd.
Zelfs de gastvrouw kwam met dit uitvlucht op de proppen.
Afgezien van deze vestimentaire flop werd het wél nog een leuk feestje.
zaterdag 10 november 2007
Kapitalistische samenzwering
9 november 2007, Toledo (Spanje): "J.S." vraagt 100 euro op in de bank en krijgt 80 euro. 1 biljet zat dubbel geplooid. Welke hulp kunnen jullie bieden?
-Zend allen massaal uw geluksbrengers (Heilige Alfonsiusen, Heilige Rita's en Paulussen, vossenstaarten en melktanden,...) op, hij heeft die blijkbaar echt wel nodig.
-Stort 1 euro op z'n rekeningnummer, die hier binnenkort zal op worden gepubliceerd. Giften vanaf 30 euro zullen fiscaal aftrekbaar zijn.
Ik ben bang!
w
-Zend allen massaal uw geluksbrengers (Heilige Alfonsiusen, Heilige Rita's en Paulussen, vossenstaarten en melktanden,...) op, hij heeft die blijkbaar echt wel nodig.
-Stort 1 euro op z'n rekeningnummer, die hier binnenkort zal op worden gepubliceerd. Giften vanaf 30 euro zullen fiscaal aftrekbaar zijn.
Ik ben bang!
w
woensdag 7 november 2007
Vreselijk nieuws 2
Enkele minuten na het plaatsen van de vorige post (door Joanna op computer 27),
valt computer 26 in het pc-lokaal van de faculteit "ciencas politicas y sociales" om onverklaarbare reden uit.
Gevolg: jaspers prachtige, ambachtelijk gecreëerde statistische modellen verdwijnen stuk voor stuk in de donkere krochten van...ja, van wat eigenlijk?.
Uren werk voor niets.
Ik houd hem vanaf nu in het oog, want ik deze arme jongen staat op de rand van een zenuwinzinking en wie weet waar hij dan toe in staat is...
valt computer 26 in het pc-lokaal van de faculteit "ciencas politicas y sociales" om onverklaarbare reden uit.
Gevolg: jaspers prachtige, ambachtelijk gecreëerde statistische modellen verdwijnen stuk voor stuk in de donkere krochten van...ja, van wat eigenlijk?.
Uren werk voor niets.
Ik houd hem vanaf nu in het oog, want ik deze arme jongen staat op de rand van een zenuwinzinking en wie weet waar hij dan toe in staat is...
Vreselijk nieuws
Jaspers mobiele telefoon werd zonet voor een tweede maal gestolen.
Vlaams belang wint één kiezer.
Vlaams belang wint één kiezer.
dinsdag 6 november 2007
mail Louise
Louise vroeg me om deze mail op de blog te zetten:
Jasper,
Ik ben veilig toegekomen. Misschien wou je dat wel weten. Madrid was echt fantastisch. Ik ga het zeggen gelijk het is: ik heb er dé tijd van mijn leven gehad. Je weet dat ik wat gewoon ben, dus het feit dat ik dit schrijf betekent iets.
In de busrit had ik veel tijd om te denken. Was het Madrid? Of was jij het? Was jij het, ook al kennen we elkaar nu al zo lang, die zo een overweldigende indruk op me maakte. De geur als ik in je kamer binnenkom, je dichtgeknepen oogjes als je lacht, je ontroerende kwetsbaarheid als je slaapt. Als een tijger die aan het rusten is. Ik vrees dat er heel wat tijd zal verstrijken eer ik bekomen ben van mijn weekje bezoek. Ik ga daar niet over liegen. En ik vind dat ook niet erg.
Wat ik eigenlijk wou zeggen, want ik ben hier alweer een hele epostel aan het schrijven, is: dank u. Het was zalig. Het was ‘once in a lifetime’. Het was jij.
Groeten ook aan je massa’s vrienden (ook Joanna, Willem).
België wacht op je. Kus,
Louise
Abonneren op:
Posts (Atom)