Kritiek en aanvullingen

Amigos! Alweer een elektronisch bericht op de meest gelezen blog van Madrid!

Ik zou graag beginnen met een kleine correctie op de vorige post. Dat Joanna haar pannenkoeken op dweilen leken, en dat Willem zijn pannenkoeken schoonheden waren, zijn waarheden. Maar, dat de Jas niet vermeld wordt bij de kookdaad, is een schandelijke misleiding! De eerste deftige pannenkoek kwam immers, en ik vergis me niet, van hem!

Vandaag was het druk, druk, druk. Donderdag is de zwaarste uniefdag. De lessen waren relatief onbegrijpelijk, ook al doen de proffen en de studenten hun best. We zullen nogal veel groepswerken en experimenten moeten doen. Den dezen heeft vandaag bovendien ook een solopresentatie ‘vrijwillig’ aanvaard. Het is nogal moeilijk om een verzoek te weigeren van een prof die naast je komt zitten. Het zal hem spijten. Vanaf nu kijk ik opzettelijk veel naar de puist tussen zijn ogen.

’s Middags zijn we even naar een festival geweest. De muziek was ‘de la mierda’, maar het voedsel was gratis. Bovendien deelden ze ook balpennen uit. For free! Voor meer zotte verhalen als deze, mail joanna.

Ik merk dat er op deze blog nog geen aparte alinea gewijd is aan mijn kot. Dit in tegenstelling tot de koten van Joanna en Willem, die natuurlijk wel al aandacht hebben gekregen. Bij deze zal ik deze (ik probeer me te controleren in mijn woordgebruik, Willem!) menselijke vergissing rechtzetten.

Mijn kot is ongelooflijk! Stel je voor. De refterstijl van de lagere school wordt consequent doorgetrokken naar de hele verdieping waarop je woont! Je hebt geen living, maar wel een sofa in de gang! In de keuken passen maximum, als ze niet al te veel bewegen! Neen, den dezen hoor je niet klagen. Gelukkig maken mijn kotgenoten en mijn ruime kamer alles goed.

Ik leef met 3 Italianen en 1 Française. Valentina, reuzin uit Milaan, is de mama van het huishouden. Gelieve ’s ochtends niet te veel met haar te praten. Gelieve ’s avonds niet te weinig met haar te praten. Haar favoriete bezigheid is uitgaan. Ze kan redelijk wat verzetten. Dit probeert ze ook elke keer te bewijzen. Daarnaast houdt ze zich ook bezig met plotse omhelzingen.

Flavio, psychologiestudent uit Napels, houdt van koken en roken. Dagelijks wordt hier dan ook, op de tonen van Oasis of The Beatles (zijn lievelingsgroepen), pasta gevreten. Ooit woog hij 93 kilo, nu slechts 60. Vergis je niet in zijn nonchalante look! Het kiezen van kleren en het goedleggen van zijn haar duurt minstens een half uur. Hij is jaloers op mijn schoenen. Conversaties met de Flav worden om de minuut onderbroken door Italiaanse scheldwoorden en vertaalvragen aan Valentina. Kort samengevat: fascinerende jongen!

Julie, een schelle Parisienne, wordt gekenmerkt door een specifieke lach. Ze lacht niet alleen twee maal zo lang, maar ook twee maal zo luid. Bij eigen grappen probeert ze ook haar succes te voeden. Dit door een combinatie van een sympathieke knik en een knipoog naar degene die haar leuk vindt. Ze is niet op haar mondje gevallen, en heeft over alles een eigen idee. Wil je een feestje laten slagen, nodig dan deze cafébazin uit.

Numero 4, Irene, eentje van Turijn, is nieuw in het kot. In tegenstelling tot wat ik haar vertel, is mijn eerste indruk oké. Meer info volgt.

U merkt het, mijn ‘companeros de piso’ zijn mensen naar mijn hart.

Amigos, ik moet jullie laten. Willem en Joannibus wachten op mij. Munitie voor een muftegevecht moet voorbereid worden.

Ik groet jullie, dank jullie voor jullie tijd en trouw, en beloof algauw weer het onrecht op deze blog ongedaan te maken met een kritische post.

Jasper