mail Louise

Louise vroeg me om deze mail op de blog te zetten:

Jasper,

Ik ben veilig toegekomen. Misschien wou je dat wel weten. Madrid was echt fantastisch. Ik ga het zeggen gelijk het is: ik heb er dé tijd van mijn leven gehad. Je weet dat ik wat gewoon ben, dus het feit dat ik dit schrijf betekent iets.

In de busrit had ik veel tijd om te denken. Was het Madrid? Of was jij het? Was jij het, ook al kennen we elkaar nu al zo lang, die zo een overweldigende indruk op me maakte. De geur als ik in je kamer binnenkom, je dichtgeknepen oogjes als je lacht, je ontroerende kwetsbaarheid als je slaapt. Als een tijger die aan het rusten is. Ik vrees dat er heel wat tijd zal verstrijken eer ik bekomen ben van mijn weekje bezoek. Ik ga daar niet over liegen. En ik vind dat ook niet erg.

Wat ik eigenlijk wou zeggen, want ik ben hier alweer een hele epostel aan het schrijven, is: dank u. Het was zalig. Het was ‘once in a lifetime’. Het was jij.

Groeten ook aan je massa’s vrienden (ook Joanna, Willem).

België wacht op je. Kus,

Louise