Gentenaars abroad: THE SCHIJF IN MADRID!

Sinterklaas komt hier niet, maar dat werd dit weekend goedgemaakt met de komst van De Schijf (alias: Cee, Cie, de Sieschijf, Annelies, Schijfje, De Grot, maar haar ouders benoemden haar in der tijd gewoon "Anaïs"). Schijf had 15 Toulouse-Erasmusstudenten weten te overtuigen om Madrid voor een weekend onveilig te maken.
We ontmoetten waar ik in der tijd mijn pappie en mammie ontmoette, op Puerta del Sol. De reunie voelde goed. We vertelden over de nazi-moord in de metro hier, zij vertelde over haar bijna-dood-ervaring door een steen welgemikt op de ruit van haar bus in de banlieus van Toulouse. Ik had verwacht dat het langer ging duren vooraleer ze ging toegeven dat Madrid in de meeste aspecten gewoonweg Toulouse haar ass kickt. Ik quote: "O yeah maat! Waarom zittekik in Toulouse, maat?!". Spijt maakt echter haar rekeningen niet, natuurlijk. We placeerden een danspasje in het ongewoon saaie maar buitengewoon hippe "Joy", waar volgens sommige stemmen ook de Real Madrid voetballers hun moves op de vloer loslaten. De Toulousenaars waren echter in de wolken en konden hun ogen moeilijk geloven. Zij hadden de nacht van hun Erasmus, want ze konden langer dan 2u 's nachts uitgaan. Ik ben blij voor hen, maar ik vond er echt niets aan. Mijn mening werd gedeeld door Jasper Fancyboy en Sieschijf.

We namen de eerste metro terug des ochtends en sliepen lang uit. Daarna toonde ik Anaïs alle hoeken van de... euh.. Madrid en we namen een Frappucino in Starbucks (niet aanwezig in Toulouse). Des avonds spraken we met fellow-Madrileense Erasmusers en Toulousenaars af in El Tigre voor een tapasje of twee. Daarna besloten we rustig wat te praten in La Pacca, een bar die er uit ziet als de gemiddelde bomma's living... Geniaal, en goedkoop naar de standaarden waartegen wij ons verzetten. Volgende dag was een gewone lesdag voor ons, dus de Sie ging shoppen in de H&M (...Toulouse... heeft namelijk... geen H&M). Ik zei die avond dat ik haar nieuwe garderobe mooi vond, maar had m'n vinger gekruist achter m'n rug. We kookten een spaghetti'tje at my place voor Flavios vrienden en nog een paar andere van hier. Versteld was ik toen de Italianen zelfs met 2 hun bord niet leeg kregen... Culinair te verwend of gewoon geen honger? Niemand zal het weten, want ze spraken geen Engels en geen Spaans. Frans ook niet, en Nederlands of Russisch nog minder.

Vandaag bezocht ik, zoals ik deed met Jozefien en Veerle, de piercing shop. De Schijf liet haar indertijd zelfgeschoten piercing terug doorstekken en Miss "welke kant moet ik nemen?" Canada liet haar neusvleugel doorboren door de piercer Milton waar Veerle en Jozefien instant op verliefd werden.

We maken even voor de schwung in het verhaal een flashback...

Nog voor de komst van de Schijf gingen we naar de vijfjarige verjaardag van een kunstcollectief uit Madrid. De lokatie was excellent: we moesten onder een rolluik kruipen om 's avonds binnen te geraken. Binnen had je een minimalistisch ingerichte zaal (eigenlijk had het meer weg van een garage) maar het bier ging er aan een euro voor een halve liter en verdomme - dat hebben we hier nog niet vaak meegemaakt! Ander pluspunt was de openheid van de mensen daar, hoewel er ook een paar midlife-crisis exemplaren tussen stonden die zich ongetwijfeld ook aangetrokken voelen tot esoterie, tarot en andere bullshit "spirituele" varianten. De performance van 2 "kunstenaars" was echt zielig. "Moderne kunst", dus je moet het goed vinden, maar ik verkies er toch niet in mee te gaan. Wat ze deden kon iedereen en ik zag er het "idee" niet achter. Ze schreeuwden van "Bla! Bla! Bla!" en beweerden dat zij het publiek waren. Een staaltje geniaal postmodernisme? Alleszins kunnen ze zich troosten met het zelfbedrog dat ze hun tijd gewoon te ver vooruit zijn. Anyway... Na de performance was er nog een concertje. Julie en Irene van Jaspers kot hadden het als hun doel gemaakt vet te sharken met respectievelijk de drummer en de zanger van een elektrorock bandje die er speelde. Status: failed. Maar Julie meldde ons dat het de beste avond was tot nu toe in M-stad. Dat was wat overdreven maar gezien de situatie vergeef ik het haar. Jasper, Flavio, zijn 2 Italiaanse luie maten en uw nederige verslaggever begaven ons terug naar hun kot en kookten ons wat alvorens terug uit te zetten om de Schijf voor het eerst te zien. De rest is half-vergeten geschiedenis.

Deze dagen vul ik met studeren in de bibliotheek daar ons eerste examen donderdag zal plaatsvinden. Ik leer de Spaanse nota's van "Hellboy-lookalike" en "De Barones", die gaven ons deze grote gunst. We zien wel hoe het afloopt!

Uw nederige verslaggever Guillermo heeft telkens pijn als hij zich herinnert dat hij het hier al in februari moet aftrappen!

Ik groet u in alle oprechtheid!
Double U.